Ο ανθρώπινος εγκέφαλος μπορεί να κινητοποιήσει γρήγορα μια «ομάδα έρευνας» για να εντοπίσει ένα χαμένο αντικείμενο, σύμφωνα με νέα επιστημονική έρευνα του Πανεπιστημίου Μπέρκλεϊ στην Καλιφόρνια.Όταν οι άνθρωποι ψάχνουν τα κλειδιά τους, το κινητό τηλέφωνο ή το κατοικίδιό τους, ο εγκέφαλος ακαριαία ανατρέχει για βοήθεια σε περιοχές που υπό κανονικές συνθήκες είναι επιφορτισμένες με άλλες δραστηριότητες.
Όπως υποστηρίζουν οι επιστήμονες, όταν ξεκινάμε μια στοχευμένη αναζήτηση, αρκετές οπτικές και μη οπτικές περιοχές του εγκεφάλου επικεντρώνουν το ενδιαφέρον τους στον εντοπισμό του χαμένου αντικειμένου.
Αυτό σημαίνει ότι αν για παράδειγμα αναζητούμε ένα παιδάκι που χάθηκε στο πλήθος, περιοχές του εγκεφάλου επιφορτισμένες με την αναγνώριση άλλων αντικειμένων ή ακόμα και με την αόριστη σκέψη, μεταμορφώνουν τον εγκέφαλο σε εξαιρετικά συγκεντρωμένο εργαλείο που ψάχνει για παιδιά.
«Τα αποτελέσματά μας δείχνουν ότι ο εγκέφαλός μας έχει πολύ μεγαλύτερη δυναμική απ’ ό,τι νομίζαμε μέχρι σήμερα, ανακατανέμοντας ταχύτατα πόρους, βάσει των συμπεριφορικών μας απαιτήσεων και βελτιστοποιώντας τις επιδόσεις μας αφού αυξάνει την ακρίβεια με την οποία επιτελούμε σχετικές εργασίες», τόνισε σε δηλώσεις του ο μεταδιδακτορικός ερευνητής νευροεπιστήμης Tolga Cukur.
Στο πλαίσιο της έρευνας οι επιστήμονες συνέδεσαν τους εθελοντές με μαγνητικό τομογράφο για να καταγράψουν την εγκεφαλική τους δραστηριότητα όσο εκείνοι έψαχναν για ανθρώπους ή οχήματα σε βίντεο από ταινίες.
Σε ένα από τα πειράματα οι εθελοντές έπρεπε να πατήσουν το κουμπί όποτε εμφανιζόταν κάποιος άνθρωπος στην ταινία, ενώ σε άλλο πείραμα πατούσαν το κουμπί όποτε έβλεπαν κάποιο όχημα.
Καθώς λοιπόν οι εθελοντές παρακολουθούσαν τα βίντεο, ο τομογράφος μετρούσε ταυτόχρονα τη νευρική δραστηριότητα, μέσω της ροής του αίματος, σε χιλιάδες τοποθεσίες του εγκεφάλου.
Σύμφωνα με τους επιστήμονες, οι μεγαλύτερες αλλαγές εντοπίστηκαν στον προμετωπιαίο φλοιό, μια περιοχή του εγκεφάλου που συνδέεται με την αόριστη σκέψη και τον μακροπρόθεσμο σχεδιασμό.
Οι ερευνητές δημιούργησαν μοντέλα, τα οποία παρουσίαζαν πώς κάθε μια από τις 50.000 τοποθεσίες κοντά στον προμετωπιαίο φλοιό ανταποκρινόταν σε κάθε μια από τις 935 κατηγορίες αντικειμένων και δράσεων που παρουσιάζονταν στα βίντεο.
Στη συνέχεια συνέκριναν σε τι βαθμό ο προμετωπιαίος φλοιός επικεντρωνόταν στον εντοπισμό ανθρώπων ή αντικειμένων, αναλόγως με το αν αυτές οι κατηγορίες εντάσσονταν στους στόχους αναζήτησης ή όχι.
Όπως διαπίστωσαν οι επιστήμονες, όταν οι εθελοντές αναζητούσαν ανθρώπους το μεγαλύτερο μέρος του προμετωπιαίου φλοιού αφιερωνόταν στους ανθρώπους, ενώ το ίδιο συνέβαινε όταν οι εθελοντές αναζητούσαν οχήματα.
Η μελέτη που δημοσιεύθηκε στο επιστημονικό περιοδικό Nature Neuroscience εξηγεί γιατί δυσκολευόμαστε να συγκεντρωθούμε μόνο σε ένα πράγμα κάθε φορά.
Επιπλέον, η έρευνα δίνει πληροφορίες για την ικανότητα των ανθρώπων να επικεντρώνουν την προσοχή τους σε διαφορετικά πράγματα, ανάλογα με το τι πρέπει να κάνουν, αλλά και για τις διαταραχές συμπεριφοράς όπως για παράδειγμα την Διαταραχή Έλλειψης Προσοχής Υπερδραστηριότητας (ADHD).
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου