Στην ενδογαμία οφείλεται ο αλμπινισμός του «Χιονούλη», του διάσημου γορίλα που έζησε για 40 χρόνια σε ζωολογικό κήπο της Βαρκελώνης.
Ο Χιονούλης ήταν δυτικός πεδινός γορίλας. Γεννήθηκε στην άγρια φύση και αιχμαλωτίστηκε το 1966 από χωρικούς στην Ισημερινή Γουινέα.
Καθώς ήταν ο μοναδικός γνωστός λευκός γορίλας παγκοσμίως, ο Χιονούλης έγινε γρήγορα διάσημος και προσέλκυε πλήθος κόσμου στον ζωολογικό κήπο μέχρι τον θάνατό του από καρκίνο του δέρματος το 2003.
Προσπαθώντας να ανακαλύψουν που οφείλεται η λευκοπάθεια του γορίλα, Ισπανοί ερευνητές του πανεπιστημίου Pompeu Fabra αποκωδικοποίησαν το γονιδίωμά του και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για προϊόν ενδογαμίας θείου και ανιψιάς.
Στους ανθρώπους τέσσερις γενετικές μεταλλάξεις ενοχοποιούνται για τον αλμπινισμό, μια πάθηση με κύριο χαρακτηριστικό την έλλειψη χρώματος στο δέρμα τα μάτια και τα μαλλιά.
Οι άνθρωποι που πάσχουν από αλμπινισμό έχουν, λόγω της έλλειψης χρώματος, περισσότερες πιθανότητες για προβλήματα όρασης ή καρκίνο του δέρματος.
Χρησιμοποιώντας κατεψυγμένο αίμα του Χιονούλη οι επιστήμονες αποκωδικοποίησαν το γονιδίωμά του και συγκρίνοντας την αλληλουχία του DNA με γενετικό υλικό από ανθρώπους και άλλους γορίλες κατάφεραν να εντοπίσουν την αιτία του αλμπινισμού του λευκού γορίλα.
Όπως διαπίστωσαν, ο αλμπινισμός του οφειλόταν στο μεταλλαγμένο γονίδιο SLC45A2, το οποίο κληρονόμησε και από τους δυο του γονείς.
Παλαιότερες μελέτες έχουν συνδέσει το συγκεκριμένο γονίδιο με αλμπινισμό σε ποντίκια, άλογα, κοτόπουλα και ψάρια.
Στο πλαίσιο της μελέτης τους οι ερευνητές σάρωσαν το γονιδίωμα του Χιονούλη ψάχνοντας για περιοχές του DNA που ήταν ταυτόσημες λόγω ενδογαμίας.
Όπως διαπίστωσαν, το 12% των γονιδίων της μαμάς και του μπαμπά του Χιονούλη ταίριαζαν απόλυτα, γεγονός που σημαίνει πιθανότητα ότι ο σπάνιος λευκός γορίλας γεννήθηκε μετά το ζευγάρωμα θείου και ανιψιάς.
Είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται ενδογαμία σε δυτικούς πεδινούς γορίλες, αν και κάποια υποείδη γοριλών με μικρούς πληθυσμούς συχνά στρέφονται στα μέλη της οικογένειας για να ζευγαρώσουν.
Με την αποψίλωση των οικοτόπων τους το φαινόμενο αναμένεται να ενταθεί, αφού θα είναι πολύ δύσκολο να απομακρυνθούν από την οικογένεια σε καινούρια εδάφη.
Πηγή
Ο Χιονούλης ήταν δυτικός πεδινός γορίλας. Γεννήθηκε στην άγρια φύση και αιχμαλωτίστηκε το 1966 από χωρικούς στην Ισημερινή Γουινέα.
Καθώς ήταν ο μοναδικός γνωστός λευκός γορίλας παγκοσμίως, ο Χιονούλης έγινε γρήγορα διάσημος και προσέλκυε πλήθος κόσμου στον ζωολογικό κήπο μέχρι τον θάνατό του από καρκίνο του δέρματος το 2003.
Προσπαθώντας να ανακαλύψουν που οφείλεται η λευκοπάθεια του γορίλα, Ισπανοί ερευνητές του πανεπιστημίου Pompeu Fabra αποκωδικοποίησαν το γονιδίωμά του και κατέληξαν στο συμπέρασμα ότι επρόκειτο για προϊόν ενδογαμίας θείου και ανιψιάς.
Στους ανθρώπους τέσσερις γενετικές μεταλλάξεις ενοχοποιούνται για τον αλμπινισμό, μια πάθηση με κύριο χαρακτηριστικό την έλλειψη χρώματος στο δέρμα τα μάτια και τα μαλλιά.
Οι άνθρωποι που πάσχουν από αλμπινισμό έχουν, λόγω της έλλειψης χρώματος, περισσότερες πιθανότητες για προβλήματα όρασης ή καρκίνο του δέρματος.
Χρησιμοποιώντας κατεψυγμένο αίμα του Χιονούλη οι επιστήμονες αποκωδικοποίησαν το γονιδίωμά του και συγκρίνοντας την αλληλουχία του DNA με γενετικό υλικό από ανθρώπους και άλλους γορίλες κατάφεραν να εντοπίσουν την αιτία του αλμπινισμού του λευκού γορίλα.
Όπως διαπίστωσαν, ο αλμπινισμός του οφειλόταν στο μεταλλαγμένο γονίδιο SLC45A2, το οποίο κληρονόμησε και από τους δυο του γονείς.
Παλαιότερες μελέτες έχουν συνδέσει το συγκεκριμένο γονίδιο με αλμπινισμό σε ποντίκια, άλογα, κοτόπουλα και ψάρια.
Στο πλαίσιο της μελέτης τους οι ερευνητές σάρωσαν το γονιδίωμα του Χιονούλη ψάχνοντας για περιοχές του DNA που ήταν ταυτόσημες λόγω ενδογαμίας.
Όπως διαπίστωσαν, το 12% των γονιδίων της μαμάς και του μπαμπά του Χιονούλη ταίριαζαν απόλυτα, γεγονός που σημαίνει πιθανότητα ότι ο σπάνιος λευκός γορίλας γεννήθηκε μετά το ζευγάρωμα θείου και ανιψιάς.
Είναι η πρώτη φορά που παρατηρείται ενδογαμία σε δυτικούς πεδινούς γορίλες, αν και κάποια υποείδη γοριλών με μικρούς πληθυσμούς συχνά στρέφονται στα μέλη της οικογένειας για να ζευγαρώσουν.
Με την αποψίλωση των οικοτόπων τους το φαινόμενο αναμένεται να ενταθεί, αφού θα είναι πολύ δύσκολο να απομακρυνθούν από την οικογένεια σε καινούρια εδάφη.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου