Οι τρεις πλανήτες έχουν μάζα λίγο μεγαλύτερη από της Γης αλλά μικρότερη από εκείνη του Ουρανού ή του Ποσειδώνα, ο καθένας, και περιστρέφονται γύρω από ένα άστρο με μάζα δύο φορές μικρότερη του Ήλιου, το οποίο με τη σειρά του κινείται σε τροχιά γύρω από δύο άλλα παρόμοια άστρα. Αυτό σημαίνει ότι οι εν λόγω εξωπλανήτες έχουν τρεις «ήλιους», έναν κοντινό και δύο πιο μακρινούς.
Η περιοχή ονομάζεται τριπλό σύστημα Gliese 667C στο οποίο είχαν εντοπιστεί ήδη τρεις πλανήτες στο παρελθόν και βρίσκεται σε απόσταση 22 ετών φωτός, στην κατεύθυνση του αστερισμού του Σκορπιού.
O Gliese 667C αποτελεί μέρος ενός τριπλού συστήματος. Κάθε ένας από αυτούς τους τρεις εξωπλανήτες θεωρείται μια «σούπερ-Γη», επειδή έχει μάζα μεγαλύτερη από της Γης
Οι επιστήμονες υποστηρίζουν ότι και τα τρία αστέρια είναι ορατά από την επιφάνεια των εξωπλανητών, ενώ τα δύο είναι ορατά και κατά τη διάρκεια της νύχτας με την ένταση του φωτός να είναι αντίστοιχη με αυτή της δικής μας Σελήνης.
Τις παρατηρήσεις και τη συλλογή στοιχείων έκαναν οι επιστήμονες με το όργανο Harps, εγκατεστημένο σε τηλεσκόπιο 3,6 μέτρων του Ευρωπαϊκού Αστεροσκοπείου του Νότου (ESO) στη Χιλή.
Το σύστημα αυτό είχε ήδη ανακαλυφθεί, αλλά οι αστρονόμοι νόμιζαν αρχικά ότι διαθέτει μόνο ένα κατοικήσιμο πλανήτη. Μετά, ωστόσο, από προσεκτικότερη επανεξέταση διαπιστώθηκε ότι οι εξωπλανήτες που βρίσκονται στην κατάλληλη απόσταση από το άστρο τους για να φιλοξενούν ζωή, είναι τελικά τρεις.
Το Harps ειδικεύεται στον εντοπισμό εξωπλανητών με τη μέθοδο της γωνιακής ταχύτητας: συμπεραίνει την ύπαρξη των πλανητών από τον ασθενή κλυδωνισμό που προκαλούν οι πλανήτες αυτοί στο μητρικό τους άστρο.
Οι τρεις πλανήτες βρίσκονται στην επονομαζόμενη κατοικήσιμη ζώνη, δηλαδή σε σωστή απόσταση από το άστρο ώστε να μπορεί να υπάρχει νερό σε υγρή μορφή στην επιφάνειά τους. Είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτονται τόσοι πολλοί εξωπλανήτες στην κατοικήσιμη ζώνη ενός άστρου.
Συνολικά γύρω από το άστρο Gliese 667C (που έχει το ένα τρίτο της μάζας του Ήλιου μας) φαίνεται να περιφέρονται έως επτά πλανήτες, οι υπόλοιποι τέσσερις εκτός της κατοικήσιμης ζώνης, είναι δηλαδή είτε υπερβολικά κοντά, είτε υπερβολικά μακριά από το άστρο τους.
Ωστόσο, η σύσταση των πλανητών όπως και οι συνθήκες που επικρατούν στις επιφάνειές τους δεν μπορούν να εξακριβωθούν. Η μεγάλη πρόκληση των επιστημόνων είναι πλέον να βρουν μια αξιόπιστη μέθοδο για την ανίχνευση μορφών ζωής σε κάποιον εξωπλανήτη.
Η κατοικήσιμη ζώνη ενός ηλιακού (αστρικού) συστήματος ποικίλει και εξαρτάται από διάφορους παράγοντες, όπως η μάζα και συνεπώς η λαμπρότητα του μητρικού άστρου. Στη δική μας περίπτωση, η κατοικήσιμη ζώνη, που περιλαμβάνει τη Γη, εκτείνεται χονδρικά από την Αφροδίτη έως τον Άρη.
Πηγές: ΑΜΠΕ, econews.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου