«Οταν οι αρθρώσεις τεντώνονται, βράζουν» λέει ο Κρίστοφερ Βίσκο, διευθυντής του τμήματος Αθλητικής Ιατρικής στο πανεπιστημιακό νοσοκομείο Presbyterian της Νέας Υόρκης. «Πράγματι», προσθέτει, «ο μηχανισμός αυτός, ο οποίος περιλαμβάνει την απελευθέρωση φυσαλίδων αερίου, ισχύει για όλες τις αρθρώσεις που περιβάλλονται από κάψουλα, όπως για παράδειγμα στις κλειδώσεις».
Ο λαιμός έχει μια σειρά από ζεύγη αρθρώσεων, που ονομάζονται ζυγοαποφυσιακές αρθρώσεις, και διατρέχουν προς τα πάνω και προς τα κάτω κάθε του πλευρά. Κάθε μία από αυτές είναι γεμάτη με υγρό και περιβάλλεται από μία κάψουλα. «Οταν κάποιος λυγίζει τον λαιμό του, η κάψουλα που περιβάλλει κάθε άρθρωση τεντώνεται», λέει ο Βίσκο. «Αυτό μειώνει την πίεση που ασκείται στο υγρό μέσα στην άρθρωση». Οσο πιο μικρή η πίεση που ασκείται πάνω στο υγρό, τόσο περισσότερο πλησιάζει και η αλλαγή φάσης από υγρό σε αέριο. Αυτό ονομάζεται βρασμός», λέει ο δρ Βίσκο. «Ενας άλλος όρος γι’ αυτό το φαινόμενο είναι η σπηλαίωση».
«Αν κάποιος μειώσει αρκετά την πίεση σε οποιοδήποτε υγρό, αυτό εν τέλει θα απελευθερώσει το αέριο που περιέχει», λέει. «Και στην περίπτωση που ο αυχένας κάνει “κρακ”, ο ήχος αυτός προέρχεται από το αέριο που ξεπηδά από το υγρό».
Σε γενικές γραμμές, το «κρακ» στις αρθρώσεις δεν είναι επιβλαβές, λέει ο δρ Βίσκο, αλλά όταν τα ακραία τεντώματα γίνουν συνήθεια (για να ανακουφισθεί κάποιος από την ένταση, για παράδειγμα), μπορεί να προκαλέσει ερεθισμό των μαλακών ιστών ή του χόνδρου. Και επειδή ο λαιμός διατρέχεται από σημαντικά νεύρα και αιμοφόρα αγγεία, ερασιτεχνικά «κρακ» δεν συνιστώνται. Εναλλακτικά, οι απαλές διατάσεις αποτελούν μία καλύτερη συνήθεια.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου