Ο Άλμπερτ Αϊνστάιν κάποτε είχε πει: “Τα δύο πράγματα που είναι άπειρα σε αυτόν τον κόσμο είναι το σύμπαν και η ανθρώπινη βλακεία. Και για το πρώτο δεν είμαι και πολύ σίγουρος...”. Το σύμπαν λοιπόν μπορεί να είναι άπειρο. Μέχρι στιγμής πάντως ανακαλύψαμε ότι...
είναι 250 φορές μεγαλύτερο από όσο βλέπαμε!
Ο Mihran Vardanyan με την ομάδα του, από το Πανεπιστήμιο της Οξφόρδης, κατάφεραν να μετρήσουν το σύμπαν που ξέρουμε, με στατιστιές αναλύσει.
Το κλειδί για να μετρήσουμε το πραγματικό μέγεθος του σύμπαντος είναι να μετρήσουμε την καμπυλότητα του.
Για να μετρηθεί κάτι τέτοιο οι αστρονόμοι έχουν σκεφτεί διάφορες μεθόδους, με πιο δημοφιλή αυτή του του ΜΙΤ, η οποία έγκειται στον εντοπισμό ενός αντικειμένου σε απόσταση του οποίου ξέρουμε το πραγματικό μέγεθος και να μετρήσουμε πόσο μέγεθος φαίνεται ότι έχει.
Αν είναι μεγαλύτερο από όσο θα έπρεπε το Σύμπαν είναι κλειστό. Αν είναι στο κανονικό μέγεθος τότε το Σύμπαν είναι επίπεδο. Αν όμως είναι μικρότερο, το Σύμπαν είναι ανοιχτό.
Οι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι τα κύματα του πρώιμου Σύμπαντος έχουν παγώσει στο κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων.
Έτσι λοιπόν μπορούν να μετρήσουν τα μεγέθη αυτών των κυμάτων , χρησιμοποιώντας διαστημικά παρατηρητήρια.
Επιπλέον μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη φωτεινότητα των σούπερνόβα που βρίσκονται σε μακρινούς γαλαξίες.
Το πρόβλημα προκύπτει όταν οι επιστήμονες εξετάζουν τα διαφορετικά δεδομένα από διαφορετικά μοντέλα. Τότε παίρνουν διαφορετικές απαντήσεις για το μέγεθος και την καμπυλότητα.
Έτσι λοιπόν, η ομάδα της Οξφόρδης χρησιμοποιήσαν το λεγόμενο μοντέλο Bayesian, το οποίο είναι πιο εξειδικευμένο.
Αυτό το μοντέλο στηρίζεται στην ερώτηση: Με βάση τα δεδομένα, πόσο πιθανό είναι το μοντέλο να είναι σωστό;
Αυτή η προσέγγιση είναι αυτόματα “προκατειλημμένη” ενάντια στα περίπλοκα μοντέλα .
Το μοντέλο αυτό λέει ότι η καμπυλότητα του Σύμπαντος περιορίζεται αυστηρά στο 0.
Με άλλα λόγια, με βάση το μοντέλο αυτό, το Σύμπαν είναι επίπεδο. Που σημαίνει ότι είναι άπειρο. Αυτό δείχνει ότι είναι 250 φορές μεγαλύτερο απ'ό,τι ο όγκος του Hubble, που είναι ανάλογος με τον όγκο του Σύμπαντος.
Το κλειδί για να μετρήσουμε το πραγματικό μέγεθος του σύμπαντος είναι να μετρήσουμε την καμπυλότητα του.
Για να μετρηθεί κάτι τέτοιο οι αστρονόμοι έχουν σκεφτεί διάφορες μεθόδους, με πιο δημοφιλή αυτή του του ΜΙΤ, η οποία έγκειται στον εντοπισμό ενός αντικειμένου σε απόσταση του οποίου ξέρουμε το πραγματικό μέγεθος και να μετρήσουμε πόσο μέγεθος φαίνεται ότι έχει.
Αν είναι μεγαλύτερο από όσο θα έπρεπε το Σύμπαν είναι κλειστό. Αν είναι στο κανονικό μέγεθος τότε το Σύμπαν είναι επίπεδο. Αν όμως είναι μικρότερο, το Σύμπαν είναι ανοιχτό.
Οι αστρονόμοι γνωρίζουν ότι τα κύματα του πρώιμου Σύμπαντος έχουν παγώσει στο κοσμικό υπόβαθρο μικροκυμάτων.
Έτσι λοιπόν μπορούν να μετρήσουν τα μεγέθη αυτών των κυμάτων , χρησιμοποιώντας διαστημικά παρατηρητήρια.
Επιπλέον μπορούν να χρησιμοποιήσουν τη φωτεινότητα των σούπερνόβα που βρίσκονται σε μακρινούς γαλαξίες.
Το πρόβλημα προκύπτει όταν οι επιστήμονες εξετάζουν τα διαφορετικά δεδομένα από διαφορετικά μοντέλα. Τότε παίρνουν διαφορετικές απαντήσεις για το μέγεθος και την καμπυλότητα.
Έτσι λοιπόν, η ομάδα της Οξφόρδης χρησιμοποιήσαν το λεγόμενο μοντέλο Bayesian, το οποίο είναι πιο εξειδικευμένο.
Αυτό το μοντέλο στηρίζεται στην ερώτηση: Με βάση τα δεδομένα, πόσο πιθανό είναι το μοντέλο να είναι σωστό;
Αυτή η προσέγγιση είναι αυτόματα “προκατειλημμένη” ενάντια στα περίπλοκα μοντέλα .
Το μοντέλο αυτό λέει ότι η καμπυλότητα του Σύμπαντος περιορίζεται αυστηρά στο 0.
Με άλλα λόγια, με βάση το μοντέλο αυτό, το Σύμπαν είναι επίπεδο. Που σημαίνει ότι είναι άπειρο. Αυτό δείχνει ότι είναι 250 φορές μεγαλύτερο απ'ό,τι ο όγκος του Hubble, που είναι ανάλογος με τον όγκο του Σύμπαντος.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου