Ήταν στα μέσα της δεκαετίας του '50 όταν η IBM αποκάλυψε τον πρώτο σκληρό δίσκο που έβλεπε ποτέ ο κόσμος. Ήταν μεγαλύτερος από ένα ψυγείο και ζύγιζε περισσότερο από έναν τόνο.
Ο πρώιμος αυτός σκληρός αποτελούσε αναπόσπαστο τμήμα ενός μεγαλύτερου μηχανήματος, του IBM 305 RAMAC (Random Access Method of Accounting and Control), που μέτρησε τις δικές του μέρες δόξας.
Ένα πλήρως λειτουργικό μοντέλο φιλοξενείται στο Computer History Museum της Καλιφόρνια από το 2002, όταν οι Dave Bennet και Joe Feng αποκατέστησαν ένα παλιό RAMAC στην αρχική του μορφή. Όπως θα παρακολουθήσετε στο σχετικό προωθητικό βίντεο της IBM από το 1956, το οποίο συνοψίζει τα 5 χρόνια έρευνας και ανάπτυξης του υπολογιστή, το σύστημα κατασκευάστηκε για να μπορούν τα εταιρικά μητρώα (κονδύλια, πληρωμές, μισθοδοσίες, παραγγελίες κτλ.) να ενημερώνονται σε πραγματικό χρόνο, σώζοντας τις επιχειρήσεις από το χαρτομάνι.
Ο RAMAC έδωσε στην ανθρωπότητα το πρώτο μαγνητικό μέσο αποθήκευσης, που επέτρεπε στον χρήστη να ανακαλεί δεδομένα άμεσα και χωρίς καθυστερήσεις. Ήταν πράγματι ένα κολοσσιαίο βήμα προς τα εμπρός, καθώς έκανε την εμφάνισή της για πρώτη φορά η ίδια βασική τεχνολογία που χρησιμοποιείται ακόμα και σήμερα στους ηλεκτρονικούς υπολογιστές.
Ο σκληρός δίσκος του RAMAC μπορούσε βέβαια να αποθηκεύσει μόλις 5 MB δεδομένων, ένα μουσικό αρχείο MP3 δηλαδή με σημερινούς όρους. Κι ενώ τώρα το νούμερο μοιάζει πενιχρό, στη δεκαετία του '50 ήταν πραγματικά τεράστιο. Όπως τεράστιο ήταν εξάλλου και το μέγεθός του, με τον RAMAC να γεμίζει άνετα ένα δωμάτιο.
Είναι όμως η ίδια η ιστορία των σκληρών δίσκων με σάρκα και οστά, καθώς η τεχνολογία που λανσαρίστηκε με τον RAMAC θα οδηγούσε κατόπιν σε πολύ μικρότερους σκληρούς δίσκους, γεγονός που θα έφερνε την επανάσταση στην επιστήμη των υπολογιστών...
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου