Σε δορυφορικές εικόνες «πριν και μετά» από το βόρειο ημισφαίριο του Άρη, ερευνητές της NASA εντόπισαν φρέσκους κρατήρες πρόσκρουσης, στον πυθμένα των οποίων διακρίνεται πάγος νερού να λάμπει στην ασθενική λιακάδα.
Η ύπαρξη νερού στο ρηχό υπέδαφος ήταν μη αναμενόμενη σε αυτό το «εύκρατο» γεωγραφικό πλάτος, ειδικά στις αρχές του καλοκαιριού.
Η τελευταία εικόνα που δημοσιοποίησε η NASA μεταδόθηκε από τον Αναγνωριστικό Δορυφόρο του Άρη (MRO) τον Ιούνιο του 2010. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από την κάμερα HiRISE (Επιστημονικό Πείραμα Απεικόνισης Υψηλής Ανάλυσης) και εμφανίζεται με ψευδή χρώματα, ώστε να ξεχωρίζουν πιο εύκολα τα διαφορετικά υλικά και οι υφές τους.
Ο πυθμένας του κρατήρα, διαμέτρου περίπου έξι μέτρων, είναι καλυμμένος με ένα λαμπερό υλικό (εμφανίζεται γαλάζιο στη φωτογραφία) που δεν μπορεί παρά να είναι πάγος. Πιθανότατα δεν είναι ξηρός πάγος, δηλαδή στερεό διοξείδιο του άνθρακα, αλλά παγωμένο νερό ανακατεμένο με άμμο.
Ο κρατήρας εκτιμάται ότι σχηματίστηκε από την πτώση μετεωρίτη κάποια στιγμή από τον Απρίλιο του 2004 μέχρι τον Ιανουάριο του 2010.
Ανάλογες παρατηρήσεις από πέντε διαφορετικούς, μικρούς κρατήρες είχαν δημοσιοποιηθεί το 2009. Σε εκείνη την περίπτωση, οι εικόνες «πριν και μετά» (κάτω) έδειξαν ότι το λαμπερό υλικό στους κρατήρες εξαφανίστηκε σε διάστημα τριών περίπου γήινων μηνών.
Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι ο πάγος εξαχνώθηκε, δηλαδή μετατράπηκε από στερεό απευθείας σε αέριο, λόγω της χαμηλής πίεσης και θερμοκρασίας.
«Ο πάγος αυτός είναι κατάλοιπο ενός πιο υγρού κλίματος από το παρελθόν, ίσως μόλις μερικές χιλιάδες χρόνια πριν» είχε εκτιμήσει τότε ο Σέιν Μπερν του Πανεπιστημίου της Αριζόνας στο Τούσον.
Η ύπαρξη νερού στο ρηχό υπέδαφος ήταν μη αναμενόμενη σε αυτό το «εύκρατο» γεωγραφικό πλάτος, ειδικά στις αρχές του καλοκαιριού.
Η τελευταία εικόνα που δημοσιοποίησε η NASA μεταδόθηκε από τον Αναγνωριστικό Δορυφόρο του Άρη (MRO) τον Ιούνιο του 2010. Η φωτογραφία τραβήχτηκε από την κάμερα HiRISE (Επιστημονικό Πείραμα Απεικόνισης Υψηλής Ανάλυσης) και εμφανίζεται με ψευδή χρώματα, ώστε να ξεχωρίζουν πιο εύκολα τα διαφορετικά υλικά και οι υφές τους.
Ο πυθμένας του κρατήρα, διαμέτρου περίπου έξι μέτρων, είναι καλυμμένος με ένα λαμπερό υλικό (εμφανίζεται γαλάζιο στη φωτογραφία) που δεν μπορεί παρά να είναι πάγος. Πιθανότατα δεν είναι ξηρός πάγος, δηλαδή στερεό διοξείδιο του άνθρακα, αλλά παγωμένο νερό ανακατεμένο με άμμο.
Ο κρατήρας εκτιμάται ότι σχηματίστηκε από την πτώση μετεωρίτη κάποια στιγμή από τον Απρίλιο του 2004 μέχρι τον Ιανουάριο του 2010.
Ανάλογες παρατηρήσεις από πέντε διαφορετικούς, μικρούς κρατήρες είχαν δημοσιοποιηθεί το 2009. Σε εκείνη την περίπτωση, οι εικόνες «πριν και μετά» (κάτω) έδειξαν ότι το λαμπερό υλικό στους κρατήρες εξαφανίστηκε σε διάστημα τριών περίπου γήινων μηνών.
Η πιθανότερη εξήγηση είναι ότι ο πάγος εξαχνώθηκε, δηλαδή μετατράπηκε από στερεό απευθείας σε αέριο, λόγω της χαμηλής πίεσης και θερμοκρασίας.
«Ο πάγος αυτός είναι κατάλοιπο ενός πιο υγρού κλίματος από το παρελθόν, ίσως μόλις μερικές χιλιάδες χρόνια πριν» είχε εκτιμήσει τότε ο Σέιν Μπερν του Πανεπιστημίου της Αριζόνας στο Τούσον.
Πηγή: physics4u.gr
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου