Ο Σκάιλαρ Τίμπιτς, επιστήμονας υπολογιστών και αρχιτέκτονας του ΜΙΤ, παρουσίασε στη συνδιάσκεψη TED στο Λος Άντζελες μία διαδικασία η οποία επιτρέπει σε αντικείμενα να αυτοσυναρμολογούνται/ «αυτοσχηματίζονται», που θα μπορούσε να χρησιμοποιηθεί για την εγκατάσταση και συναρμολόγηση σε αντικειμένων σε «δύσκολες» περιοχές.
Μιλώντας στο BBC, ο Τίμπιτς εξήγησε γιατί ακριβώς κάνει λόγο για «τέταρτη διάσταση»: «θεωρούμε πως η τέταρτη διάσταση είναι ο χρόνος, και ότι με το πέρασμα του χρόνου τα στατικά αντικείμενα θα μεταμορφώνονται και θα προσαρμόζονται» είπε σχετικά. Η όλη διαδικασία περιλαμβάνει έναν ειδικό τρισδιάστατο εκτυπωτή της Stratasys και πλαστικό με ένα στρώμα «έξυπνου» υλικού, με δυνατότητα απορρόφησης νερού, το οποίο λειτουργεί σαν «πηγή ενέργειας» για την επέκταση του υλικού.
Συγκεκριμένα, το «απλό» υλικό αποτελεί τη «δομή» και το «έξυπνο» υλικό, το οποίο αντλεί ενέργεια από το νερό, αποτελεί την κινητήρια δύναμη που ωθεί στην «μεταμόρφωσή» του. Η διαδικασία είναι προβλέψιμη και κατευθυνόμενη, ωστόσο επί της παρούσης είναι μάλλον μη αναστρέψιμη, λόγω των ιδιοτήτων των πλαστικών που χρησιμοποιούνται σήμερα.
Τέτοιου είδους τεχνικές θα μπορούσαν να χρησιμοποιούν σε μία τεράστια γκάμα δραστηριοτήτων, από μικροσυσκευές μέχρι ολόκληρα κτίρια, ενώ εμφανής είναι και η χρησιμότητά της σε περιπτώσεις που απαιτείται κατασκευή/ συναρμολόγηση ενός αντικειμένου σε «δύσκολες», λόγω περιορισμένου χώρου ή αφιλόξενων συνθηκών περιοχές.
Στην κεντρική ιδέα πίσω από την «εκτύπωση 4D» βρίσκεται η φύση, η οποία έχει δώσει στους βιολογικούς οργανισμούς τη δυνατότητα να «μεγαλώνουν»/αναπαράγονται. Κατά τον Τίμπιτς, δεν είναι απαραίτητο το νερό να είναι η μόνη πηγή ενέργειας για αυτή τη διαδικασία, καθώς αντίστοιχα θα μπορούσαν να χρησιμοποιηθούν η θερμότητα, η κίνηση ή ο ήχος.
Το πρόγραμμα αποτέλεσε «καρπό» της συνεργασίας μεταξύ της Stratasys, του Bio/Nano Programmable Matter Research Group (Autodesk) και του Self-Assembly Lab του ΜΙΤ.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου