Εξέταση Αρχαιοπτέρυγος με τεχνική Ντα Βίντσι

Τα φτερωτά μέλη του Αρχαιοπτέρυγος αποτελούν ένα από τα μεγάλα μυστήρια της Παλαιοντολογίας, δημιουργώντας ερωτήματα σχετικά με την ικανότητα του δεινοσαύρου αυτού να πετάει.







Σε μια προσπάθεια να λυθεί το μυστήριο, τα δώδεκα πολύτιμα απολιθώματα του είδους αυτού, που έχουν βρεθεί σε όλο τον κόσμο, θα τοποθετηθούν κάτω από την πανίσχυρη ακτινοβολία γιγάντιας συσκευής ακτίνων Χ.

Αξιοποιώντας την τεχνική του σκοτεινού θαλάμου –camera obscura– (γνωστή από τον Οπτικό Κώνο του Ευκλείδη), εμπνευσμένοι από τον Λεονάρντο ντα Βίντσι, οι επιστήμονες πέτυχαν να εξασφαλίσουν τις πιο λεπτομερείς μέχρι στιγμής εικόνες του Αρχαιοπτέρυγος. Για πρώτη φορά ο πλήρης σκελετός του φτερωτού αυτού δεινοσαύρου μπορεί να απεικονισθεί τρισδιάστατα, επιτρέποντάς μας να παρατηρήσουμε τα κρυμμένα οστά και τα φτερά του.

Παλαιότερη ακτινογραφία του Αρχαιοπτέρυγος δείχνει την ύπαρξη φτερών στα άκρα του.

Η έρευνα φιλοδοξεί να διαπιστώσει τον τρόπο με τον οποίο τα «πρώτα πραγματικά πτηνά» εξελίχθηκαν από φτερωτοί δεινόσαυροι, για να αποκτήσουν την ικανότητα της πτήσης. Παράλληλα, η μελέτη αποσκοπεί να δώσει απάντηση σε παλαιοντολογικό γρίφο 150 ετών: ο Αρχαιοπτέρυξ ήταν ικανός να πετάξει;

Η νέα μελέτη πραγματοποιείται στον επιταχυντή στοιχείων ESRF της γαλλικής Γκρενόμπλ. Στο παρελθόν, τα μεγάλα απολιθώματα δεν μπορούσαν –λόγω όγκου– να τοποθετηθούν κάτω από τις πηγές φωτός των επιταχυντών στοιχείων, που παράγουν ακτίνες Χ.

Για να αντιμετωπίσουν το πρόβλημα αυτό, οι επιστήμονες στην Γκρενόμπλ χρησιμοποίησαν τη μέθοδο του σκοτεινού θαλάμου, όπως την περιέγραψε ο Λεονάρντο ντα Βίντσι το 1485. Στον επιταχυντή στοιχείων, το οπτικό αυτό φαινόμενο επιτρέπει στα είδωλα ογκωδών αντικειμένων να «σκανάρονται» ολόκληρα από ιδιαίτερα λεπτές δέσμες ακτίνων Χ.

«Πρόκειται για δέσμη πάχους ανθρώπινης τρίχας. Είναι, όμως, ιδιαίτερα ισχυρή, καθώς αν στεκόσασταν μπροστά της, θα σας σκότωνε ακαριαία», λέει ο παλαιοντολόγος του ESRF, δρ Πολ Ταφορό.

Αν η μέθοδος του σκοτεινού θαλάμου αποδειχθεί εξίσου αποτελεσματική για απολιθώματα άλλων δεινοσαύρων, πλην του Αρχαιοπτέρυγος, αυτό θα σημάνει τη διάνοιξη νέων, σημαντικών οδών στην έρευνα για τα προϊστορικά όντα.

«Θέλουμε να μάθουμε για τις περιβαλλοντικές συνθήκες την εποχή που ζούσε ο Αρχαιοπτέρυξ και, βέβαια, να λύσουμε το μυστήριο γύρω από τον τρόπο μετακίνησής του. Ετρεχε, σκαρφάλωνε στα δέντρα ή πετούσε;» αναρωτιέται ο Μάρτιν Ρέπερ, διευθυντής του Μουσείου του Ζόλνχοφεν, που φιλοξενεί ένα από τα καλύτερα δείγματα απολιθώματος Αρχαιοπτέρυγος.

Το πρώτο τέτοιο απολίθωμα ανακαλύφθηκε το 1861, μόλις δύο χρόνια μετά τη δημοσίευση της «Καταγωγής των ειδών», από τον Κάρολο Δαρβίνο.

Πηγή

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου