Πως σχετίζεται το νησί του Πάσχα με το Πάσχα

Το Νησί του Πάσχα, στα ισπανικά Isla de Pascua και επίσης Ράπα Νούι στην ομώνυμη τοπική γλώσσα, είναι νησί της Πολυνησίας που βρίσκεται στον Ειρηνικό ωκεανό και είναι επαρχία της Χιλής.

Θεωρείται το πλέον απομονωμένο νησί στον κόσμο. Το όνομα «Νησί του Πάσχα» οφείλεται στον Ολλανδό θαλασσοπόρο Γιάκομπ Ρόγκεβεν, ο οποίος έφτασε εκεί το Πάσχα του 1722. Οι διασωθείσες μαρτυρίες μιλούν για ένα νησί ερημωμένο.

Η ιστορία της ανθρώπινης παρουσίας στο νησί του Πάσχα αρχίζει περίπου το 500, όταν καταφθάνουν και οι πρώτοι άποικοι από τα νησιά Μαρκέζας ή Μανγκαρέβα των νήσων Γκάμπιερ της Γαλλικής Πολυνησίας. Σύμφωνα με ορισμένες θεωρίες οι πρώτοι άποικοι έφθασαν εδώ από την Ούρου (Uru), που βρίσκεται στα σύνορα της Βολιβίας, του Περού και της Χιλής.

Από γεωλογική άποψη παρουσιάζει ενδιαφέρον το γεγονός ότι το έδαφος του νησιού είναι ηφαιστειογενές, προερχόμενο από τα τρία τοπικά ηφαίστεια του νησιού. Οι ακτές του είναι απόκρημνες, ενώ υπάρχουν στο νησί πολλά σπήλαια, στα οποία έχουν βρεθεί ξύλινα μικροαντικείμενα, εικόνες και ένα είδος ιερογλυφικής γραφής πάνω σε ξύλο.

Το νησί διαθέτει πυκνή βλάστηση, αλλά περιορισμένη γεωργική εκμετάλλευση. Τα βασικότερα είδη που συγκαταλέγονται στις υπάρχουσες γεωργικές καλλιέργειες είναι οι πατάτες, η ζάχαρη, ο καπνός και τροπικοί καρποί. Όπως συμπεραίνεται από την αρχαιολογική μαρτυρία το νησί του Πάσχα ήταν γνωστό στους Ίνκα, γεγονός που ερμηνεύει σε ένα βαθμό την ύπαρξη φυτών της νοτιοαμερικανικής ενδοχώρας. Η αποψίλωση των δασικών εκτάσεων του νησιού και μέρους των καλλιεργειών στο μακρινό παρελθόν όπως και η ιδεοληψία για τη μνημειακή γλυπτική φαίνεται πως οδήγησαν στην οικολογική ερήμωση του νησιού και την κατάρρευση του αρχαίου πολιτισμού.

Υποστηρίζεται ότι οι πρώτοι κάτοικοι του νησιού ήταν Πολυνήσιοι και έφτασαν σε αυτό με σχεδίες τον 5ο αιώνα π.Χ.

Το νησί παρουσιάζει αρχαιολογικό ενδιαφέρον, εξαιτίας της ύπαρξης των μνημειακών διαστάσεων λαξευμένων μορφών, των ταφικών της μνημείων, κτηρίων και μνημείων που αποδίδονται σε γηγενείς αρχαιότερων εποχών. Ανάμεσα σε αυτά ξεχωρίζουν τα γιγάντια λίθινα αγάλματα ή Μοάι, τα οποία πολλές φορές απεικονίζουν αρχαίους θεούς των αρχαίων κατοίκων του νησιού, ύψους και 10 μέτρων, πολλά από τα οποία είναι ημιτελή. Τα αρχαιότερα αγάλματα χρονολογούνται στον 8ο αιώνα π.Χ.. Το 1995 η UNESCO χαρακτήρισε την περιοχή (Εθνικό Πάρκο Ράπα Νούι) ως Μνημείο Παγκόσμιας Κληρονομιάς, κοντά στην οποία βρίσκεται και η τοποθεσία του Άχου Τονγκαρίκι με την μεγαλύτερη συγκέντρωση Μοάι στο νησί.

Rano Kau

Σημαντικό σημείο του νησιού αποτελεί και η λίμνη Rano Kau μέσα σε κρατήρα ηφαιστείου, η οποία μοιάζει με ένα τεράστιο καζάνι… μάγισσας. Το τελετουργικό, πέτρινο χωριό Orongo, όπου βρίσκεται και η λίμνη, επίσης αποτελεί ένα από τα πιο όμορφα τοπία του νησιού με τα ιδιαίτερα πέτρινα σπίτια που αναστυλώθηκαν το 1974 από τον αρχαιολόγο William Mulloy.

Μια επίσκεψη στο Museo Antropológico Sebastián Englert, ένα πολύ καλά οργανωμένο μουσείο, θα σας διαφωτίσει σχετικά με την ιστορία και την κουλτούρα του νησιού, ενώ όποιος θελήσει να συνδυάσει και λίγη διασκέδαση στο πρόγραμμά του, στην πρωτεύουσα Hanga Roa, θα βρει κάποιες επιλογές για φαγητό και ποτό.

Η καλύτερη εποχή για να επισκεφτεί κάποιος αυτό το περίεργο κι εξεζητημένο νησί είναι το καλοκαίρι του νότιου ημισφαιρίου, δηλαδή Ιανουάριο με Μάρτιο, αν και όλο το χρόνο οι θερμοκρασίες κινούνται κατά μέσο όρο στους 14 με 22 βαθμούς. Οι LAN airlines πραγματοποιούν τακτικές πτήσεις καθημερινά από το Σαντιάγκο της Χιλής, όπου και θα πρέπει να κατευθυνθείτε αρχικά.

Πηγή