Πώς εφευρέθηκε το LSD και τι είπε ο δημιουργός του (video)

Ο δημιουργός του LSD ήταν ο Ελβετός επιστήμονας Άλμπερτ Χόφμαν. Το 1938 έγινε πρώτη φορά η σύνθεση του διαιθυλαμιδίου του λυσεργικού οξέος, εν συντομία LSD. Σκοπός του Χόφμαν δεν ήταν να δημιουργήσει την παραισθησιογόνο ουσία που θα άφηνε ιστορία τη δεκαετία του ’60, αλλά να παρασκευάσει μία ουσία που θα βοηθούσε στην καλύτερη λειτουργία του κυκλοφορικού και του αναπνευστικού συστήματος. Δεν τα κατάφερε το 1938, γι’ αυτό και το LSD έμεινε ξεχασμένο στα αρχεία των Εργαστηρίων Σαντόζ, όπου εργαζόταν ο Χόφμαν.


Πέντε χρόνια αργότερα, στις 16 Απριλίου του 1943, ο Χόφμαν αποφάσισε να δώσει άλλη μια ευκαιρία στο LSD. Κατά τη διάρκεια των πειραμάτων, το δέρμα του ήρθε τυχαία σε επαφή με την παραισθησιογόνο ουσία και ο Χόφμαν πήρε μια πρώτη γεύση απ’ τη δημιουργία του. Η περιγραφή του τα λέει όλα: «Είχα φοβερή υπερένταση και μια ελαφριά ζαλάδα. Ξάπλωσα στο κρεβάτι μου και βρέθηκα σε μία σχετικά ευχάριστη κατάσταση μέθης. Η φαντασία μου βρισκόταν σε υπερδιέγερση. Βρισκόμουν σε μια ονειρική κατάσταση με κλειστά μάτια, γιατί το φως του ήλιου με ενοχλούσε και μπροστά μου εμφανίζονταν ασταμάτητα φανταστικές εικόνες, εξωπραγματικά σχήματα με έντονα χρώματα, σαν από καλειδοσκόπιο. Μετά από δύο ώρες οι επιδράσεις εξασθένισαν».


Το πρώτο «ψυχεδελικό ταξίδι»

Ο Χόφμαν θέλησε να πειραματιστεί ξανά με τη μυστηριώδη αυτή ουσία και τρεις μέρες μετά, πήρε κι άλλη δόση, αυτή τη φορά επιτηδευμένη και μεγαλύτερη. Αμέσως μετά, ανέβηκε στο ποδήλατό του και ξεκίνησε για το σπίτι του. Πολύ γρήγορα αντιλήφθηκε ότι είχε πάρει πολύ γερή δόση LSD. Έφτασε στο σπίτι του σε κατάσταση πανικού και το μόνο που σκέφτηκε να κάνει ήταν να ζητήσει γάλα απ’ τους γείτονές του για να καταπολεμήσει τις επιδράσεις. «Τα πάντα γύριζαν. Όλα τα αντικείμενα και τα έπιπλα τριγύρω μου, που κανονικά μου ήταν πολύ γνώριμα, ξαφνικά φάνταζαν παράξενα και απειλητικά. Η γειτόνισσα μου έφερε γάλα κι εγώ σχεδόν δεν την αναγνώρισα. Δεν ήταν πια η κυρία Ρ., αλλά μία κακόβουλη, ύπουλη μάγισσα που φορούσε μία πολύχρωμη μάσκα».



«Φάρμακο για την ψυχή»

To 2006, λίγο πριν τα εκατοστά γενέθλιά του, ο Χόφμαν έδωσε συνέντευξη, όπου αποκάλεσε το LSD «φάρμακο για την ψυχή» και αποκάλυψε τον εκνευρισμό του για την «παρεξηγημένη» ουσία που δημιούργησε. Τόνισε ότι χρησιμοποιήθηκε στην ψυχανάλυση επί μία δεκαετία και σημείωσε μεγάλη επιτυχία. Το φταίξιμο το έριξε στην «αντικουλτούρα του ‘60» και την άδικη αντιμετώπιση του LSD από τις κυβερνήσεις. O Άλμπερτ Χόφμαν πέθανε το 2008, σε ηλικία 102 ετών.


«Lucy in the Sky with Diamonds»

Το κομμάτι του συγκροτήματος «Beatles» με τίτλο «Lucy in the Sky with Diamonds» κυκλοφόρησε το 1967 και προκάλεσε το ενδιαφέρον του κοινού. Πολλοί θεώρησαν ότι το τραγούδι αναφερόταν στο LSD, αφού τα αρχικά των λέξεων στον τίτλο σχημάτιζαν το όνομα της ουσίας. Ο Τζον Λένον κατέρριψε τη θεωρία, εξηγώντας ότι πηγή έμπνευσης για το τραγούδι ήταν η ζωγραφιά του γιου του, Τζούλιαν, που απεικόνιζε μια συμμαθήτριά του, τη Λούσι, στον ουρανό, περιτριγυρισμένη από διαμάντια.

Ο εφευρέτης του LSD Άλμπερτ Χόφμαν


Ο εφευρέτης του LSD, Άλμπερτ Χόφμαν, μιλάει για την εμπειρία του με το LSD

Μετά την πρώτη φορά που δοκίμασα την ουσία, η οποία έγινε αργότερα γνωστή ως LSD... μετά από αυτή την εμπειρία, προσπάθησα να βρω μια εξήγηση. Κάθε άνθρωπος που δοκιμάζει το LSD, μπαίνει σε μια άλλη πραγματικότητα. Μπαίνει σε έναν άλλο κόσμο, που φαίνεται πιο πραγματικός. Μέχρι εκείνη τη μέρα, νόμιζα ότι υπήρχε μόνο μία πραγματικότητα, αλλά ξαφνικά ζούσα σε μία άλλη. Προσπάθησα να το εξηγήσω με επιστημονικό τρόπο. Τότε είπα στον εαυτό μου ότι, για να υπάρχει η πραγματικότητα, χρειάζεσαι κάποιον να ζει σε αυτή την πραγματικότητα, αλλιώς δεν υπάρχει. Χρειαζόμαστε ένα υποκείμενο, που αντιλαμβάνεται, κι ένα αντικείμενο, που γίνεται αντιληπτό. Πάρτε την τηλεόραση για παράδειγμα. Για να εμφανιστεί μία εικόνα στην οθόνη, πρέπει να υπάρχει ένας πομπός, ένας δέκτης και μία κεραία. Στην περίπτωση της αντιπροσώπευσης της πραγματικότητας, ο εξωτερικός υλικός κόσμος λειτουργεί ως πομπός και οι αισθήσεις μας ως κεραία. Η συνείδησή μας είναι η οθόνη της τηλεόρασης, που μετατρέπει εξωτερικά ερεθίσματα σε μία ζωντανή εικόνα του εξωτερικού κόσμου...




Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου