Τα τείχη που συναντάμε ανά τον κόσμο είναι πολλά, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο γνωστά. Εδώ σας παρουσιάζουμε οκτώ από τα πιο «ασυνήθιστα» τείχη που μπορούμε να συναντήσουμε στα ταξίδια μας, από τις Η.Π.Α έως την Κύπρο και το Ισραήλ.
Τείχη που χωρίζουν κράτη και λαούς, τείχη «έργα τέχνης» αλλά και τείχη εθνικά «μνημεία»… υπάρχουν διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο. Τα περισσότερα από αυτά είναι ιδιαίτερα αναγνωρίσιμα, συνδεδεμένα με μεγάλα ιστορικά γεγονότα ενώ συχνά αποτελούν και πολυδιαφημισμένους τουριστικούς πόλους έλξης.
Όταν όμως η δημιουργία κάποιου τείχους «ξεφεύγει» από την απλή διακοσμητική είτε πρακτική λειτουργία, τα πράγματα περιπλέκονται. Τα τείχη που χωρίζουν τον κόσμο, πυροδοτούν αναπόφευκτα συγκρούσεις, γίνονται σύμβολα «μίσους» και εστίες πολιτικών ή θρησκευτικών αντιδράσεων. Δύσκολα όμως γκρεμίζονται, έστω κι αν η λειτουργία τους δεν είναι αποτελεσματική, έστω κι αν ο ρόλος τους παρακάμπτεται.
Σίγουρα τα τείχη που συναντάμε ανά τον κόσμο είναι πολλά, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο γνωστά. Εδώ απλώς σας παρουσιάζουμε οκτώ από τα πιο «ασυνήθιστα» τείχη που μπορούμε να συναντήσουμε στα ταξίδια μας, από τις Η.Π.Α έως την Κύπρο…
Chewing Gum Wall, Σηάτλ, Η.Π.Α
Εντυπωσιακό, πρωτότυπο αλλά και αμφιλεγόμενο. Ένα τείχος με καλυμμένη την επιφάνειά του… από παχιά στρώματα με τσίχλες. Το «Chewing Gum Wall», μοιάζει με πολύχρωμο άναρχο ψηφιδωτό. Οι τσίχλες επικολλώνται χωρίς ιδιαίτερη περίσκεψη και οι θεατές του Market Theater -που βαρέθηκαν να μασάνε την τσίχλα τους- προσθέτουν το δικό τους «λιθαράκι» στο αφηρημένο έργο τέχνης. Μην παραξενευτείτε αν δείτε νιόπαντρα ζευγάρια, να επιλέγουν το συγκεκριμένο τείχος για φόντο της αναμνηστικής γαμήλιας φωτογραφίας τους. Το θεωρούν ιδιαίτερα εναλλακτικό και γι αυτό απαρνούνται τους ολάνθιστους κήπους ή τα προαύλια των εκκλησιών.
Storm King Wall, Νέα Υόρκη, Η.Π.Α
Έργο του βρετανού γλύπτη, φωτογράφου και περιβαλλοντολόγου, Andy Goldsworthy, το τείχος Storm King, βρίσκεται στο εσωτερικό του Storm King Art Center. Δημιουργήθηκε το 1997 και σαν υλικά χρησιμοποιήθηκαν οι πέτρες, που βρίσκονταν διάσπαρτες στις εκτάσεις του Κέντρου Τέχνης. Έχει μήκος 64 μέτρα και περνά ανάμεσα από τα δέντρα, χωρίς να περιφράζει τις υπάρχουσες λίμνες και επιτρέποντας στη φύση να αναδείξει το μεγαλείο της. Θυμίζει λίγο τις αναβαθμίδες που συναντάμε στην ελληνική ύπαιθρο.
Security Wall, Ισραήλ
Από τα πλέον αμφιλεγόμενα τείχη, που πυροδοτούν εχθρότητες ανάμεσα στους λαούς. Χτίστηκε με πρωτοβουλία της ισραηλινής κυβέρνησης σε μια προσπάθεια «διαχωρισμού» των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων της Δυτικής όχθης. Έχει ύψος 8 μέτρα και μήκος περίπου 800 χλμ. και αποτελεί πηγή μίσους και εχθρότητας, ανάμεσα στους δύο λαούς. Είναι το πιο πολυσυζητημένο τείχος, μετά από εκείνο του Βερολίνου. Πρόκειται για το τείχος που ουσιαστικά άλλαξε τον γεωγραφικό και πολιτικό χάρτη της Μέσης Ανατολής.
Vietnam War Memorial Wall, Ουάσινγκτον, Η.Π.Α
Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα εθνικά μνημεία πολέμου στην Αμερική. Το Vietnam War Memorial Wall, είναι αφιερωμένο στη μνήμη όλων εκείνων που έχασαν τη ζωή τους, κατά τη διάρκεια του πολύχρονου και αιματηρού πολέμου στο Βιετνάμ. Ένας φόρος τιμής σε άντρες και γυναίκες που επέδειξαν θάρρος και αυταπάρνηση, πέφτοντας νεκροί στα πεδία των μαχών. Στη μαύρη – από γρανίτη- επιφάνειά του τείχους είναι χαραγμένα περισσότερα από 58.000 ονόματα νεκρών ή αγνοούμενων. Το τείχος έχει σχεδιάσει η Maya Lin.
Belfast Peace Line, Βόρεια Ιρλανδία
Το διαχωριστικό τείχος στην περιοχή του Μπέλφαστ, χτίστηκε για ειρηνευτικούς σκοπούς. Είναι ύψους 6 μέτρων και διαχωρίζει τους Καθολικούς από τους Προτεστάντες, διατηρώντας έτσι την κοινωνική ειρήνη. Αρχικά επρόκειτο για να ένα προσωρινό μέτρο, το οποίο όμως σταθεροποιήθηκε με τον καιρό, όσο τα φράγματα και τα «τεχνητά» εμπόδια επικοινωνίας, άρχισαν να γίνονται μεγαλύτερα και εντονότερα. Η πρόσφατη πρωτοβουλία «γκρεμίσματος» του τείχους προσέκρουσε στις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, οπότε το τείχος παραμένει μέχρι σήμερα καυτό θέμα δημόσιου διαλόγου.
«Πράσινη Γραμμή», Κύπρος
Η πράσινη γραμμή είναι το «όριο» μεταξύ ελληνικού νότου και τουρκικού βορρά, στην Κύπρο. Δημιουργήθηκε για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 1963, μετά από συμφωνία Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων και Άγγλων, όταν ξέσπασαν οι ταραχές στο νησί. Ονομάστηκε «πράσινη γραμμή», επειδή ο τότε διοικητής των βρετανικών δυνάμεων στην Κύπρο, ο στρατηγός Γιανγκ τη χάραξε με πράσινο μολύβι στον χάρτη. Μετά την τουρκική εισβολή το 1974, επεκτάθηκε και πλέον έχει μήκος πάνω από 300 χιλιόμετρα. Τελεί δε, υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών. Η «πράσινη γραμμή» καθιστά τη Λευκωσία, τη μόνη διαιρεμένη πρωτεύουσα στον κόσμο. Από το 2003 η λεγόμενη «κυβέρνηση» των Τουρκοκυπρίων αποφάσισε να επιτρέψει τη διέλευση προς τα Κατεχόμενα -έως τώρα έχουν ανοιχθεί πέντε σημεία διέλευσης.
«Eco barriers» Wall, Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία
Πρόκειται για ένα τείχος από μπετόν, του οποίου η ανοικοδόμηση ξεκίνησε το 2009. Τα τείχη περιβάλλουν ουσιαστικά τις φαβέλες της Dona Marta, που απλώνονται στους λόφους του Corcovado, πάνω από το Ρίο ντε Τζανέιρο. Στις φτωχογειτονιές ζουν στοιβαγμένοι σε 1000 κατοικίες, περισσότεροι από 7000 άνθρωποι (με βάση στοιχεία του 2006). Οι αρχές της περιοχής εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι ο ρόλος του τείχους είναι περιβαλλοντικός, καθώς προστατεύει το δάσος, λειτουργώντας σαν τεχνητό εμπόδιο. Υπάρχουν όμως και οι αντίθετες φωνές, που θεωρούν το τείχος ως σύμβολο της ταξικής διαίρεσης, στην ευρύτερη περιοχή της Βραζιλίας. Ένα τείχος διχαστικό, που όπως λένε χωρίζει τις παραγακουπόλεις από τις πλούσιες συνοικίες της περιοχής.
Lennon Wall, Πράγα
Το τείχος του Lennon βρίσκεται στην Τσεχική Δημοκρατία της Πράγας. Αρχικά ήταν ένας συνηθισμένος τοίχος, γρήγορα όμως μετατράπηκε σε πανό διαμαρτυρίας, όπου φοιτητές και νεαρής ηλικίας άτομα, άφηναν το προσωπικό τους στίγμα. Ο τοίχος ασπρίστηκε από την κυβέρνηση το 1998 και πολλοί φοβήθηκαν ότι θα έχανε το νόημά του και την πολιτική απήχηση του, αλλά αυτό δε συνέβη. Οι άνθρωποι συνέχισαν να κάνουν γκράφιτι στον τοίχο. Τα πρώτα μηνύματα που γράφτηκαν, ήταν κυρίως φόρος τιμής στο θρυλικό σκαθάρι. Από το 1988 και εξής, οργισμένοι φοιτητές εκδήλωναν την αντίθεσή τους προς την καθεστηκυία τάξη, με συνθήματα για την αγάπη και την ειρήνη, εμπνευσμένα κυρίως από τους στίχους των τραγουδιών του θρυλικού συγκροτήματος. Οι φοιτητές έγραφαν, ενώ οι αστυνομικές αρχές έσβηναν. Οι φοιτητές όμως δεν πτοούνταν. Μέχρι που οι συγκρούσεις έγιναν οξύτερες και μετατράπηκαν σε άγριες συμπλοκές. Συχνά μάλιστα οι αρχές χρησιμοποιούσαν τον όρο «Lennonism», για να περιγράψουν την παραβατική συμπεριφορά των ατίθασων νεαρών στους οποίους απέδιδαν χαρακτηριστικά όπως αλκοολικοί, ψυχικά διαταραγμένοι, ακοινώνητοι ή «πράκτορες» του δυτικού καπιταλισμού. Το τείχος - μέχρι και σήμερα- συμβολίζει τους αγώνες των νέων για την ελευθερία, αλλά και για ιδανικά όπως η αγάπη και η ειρήνη των λαών.
Πηγή
Τείχη που χωρίζουν κράτη και λαούς, τείχη «έργα τέχνης» αλλά και τείχη εθνικά «μνημεία»… υπάρχουν διάσπαρτα σε όλο τον κόσμο. Τα περισσότερα από αυτά είναι ιδιαίτερα αναγνωρίσιμα, συνδεδεμένα με μεγάλα ιστορικά γεγονότα ενώ συχνά αποτελούν και πολυδιαφημισμένους τουριστικούς πόλους έλξης.
Όταν όμως η δημιουργία κάποιου τείχους «ξεφεύγει» από την απλή διακοσμητική είτε πρακτική λειτουργία, τα πράγματα περιπλέκονται. Τα τείχη που χωρίζουν τον κόσμο, πυροδοτούν αναπόφευκτα συγκρούσεις, γίνονται σύμβολα «μίσους» και εστίες πολιτικών ή θρησκευτικών αντιδράσεων. Δύσκολα όμως γκρεμίζονται, έστω κι αν η λειτουργία τους δεν είναι αποτελεσματική, έστω κι αν ο ρόλος τους παρακάμπτεται.
Σίγουρα τα τείχη που συναντάμε ανά τον κόσμο είναι πολλά, άλλοτε περισσότερο και άλλοτε λιγότερο γνωστά. Εδώ απλώς σας παρουσιάζουμε οκτώ από τα πιο «ασυνήθιστα» τείχη που μπορούμε να συναντήσουμε στα ταξίδια μας, από τις Η.Π.Α έως την Κύπρο…
Chewing Gum Wall, Σηάτλ, Η.Π.Α
Εντυπωσιακό, πρωτότυπο αλλά και αμφιλεγόμενο. Ένα τείχος με καλυμμένη την επιφάνειά του… από παχιά στρώματα με τσίχλες. Το «Chewing Gum Wall», μοιάζει με πολύχρωμο άναρχο ψηφιδωτό. Οι τσίχλες επικολλώνται χωρίς ιδιαίτερη περίσκεψη και οι θεατές του Market Theater -που βαρέθηκαν να μασάνε την τσίχλα τους- προσθέτουν το δικό τους «λιθαράκι» στο αφηρημένο έργο τέχνης. Μην παραξενευτείτε αν δείτε νιόπαντρα ζευγάρια, να επιλέγουν το συγκεκριμένο τείχος για φόντο της αναμνηστικής γαμήλιας φωτογραφίας τους. Το θεωρούν ιδιαίτερα εναλλακτικό και γι αυτό απαρνούνται τους ολάνθιστους κήπους ή τα προαύλια των εκκλησιών.
Storm King Wall, Νέα Υόρκη, Η.Π.Α
Έργο του βρετανού γλύπτη, φωτογράφου και περιβαλλοντολόγου, Andy Goldsworthy, το τείχος Storm King, βρίσκεται στο εσωτερικό του Storm King Art Center. Δημιουργήθηκε το 1997 και σαν υλικά χρησιμοποιήθηκαν οι πέτρες, που βρίσκονταν διάσπαρτες στις εκτάσεις του Κέντρου Τέχνης. Έχει μήκος 64 μέτρα και περνά ανάμεσα από τα δέντρα, χωρίς να περιφράζει τις υπάρχουσες λίμνες και επιτρέποντας στη φύση να αναδείξει το μεγαλείο της. Θυμίζει λίγο τις αναβαθμίδες που συναντάμε στην ελληνική ύπαιθρο.
Security Wall, Ισραήλ
Από τα πλέον αμφιλεγόμενα τείχη, που πυροδοτούν εχθρότητες ανάμεσα στους λαούς. Χτίστηκε με πρωτοβουλία της ισραηλινής κυβέρνησης σε μια προσπάθεια «διαχωρισμού» των Ισραηλινών και των Παλαιστινίων της Δυτικής όχθης. Έχει ύψος 8 μέτρα και μήκος περίπου 800 χλμ. και αποτελεί πηγή μίσους και εχθρότητας, ανάμεσα στους δύο λαούς. Είναι το πιο πολυσυζητημένο τείχος, μετά από εκείνο του Βερολίνου. Πρόκειται για το τείχος που ουσιαστικά άλλαξε τον γεωγραφικό και πολιτικό χάρτη της Μέσης Ανατολής.
Vietnam War Memorial Wall, Ουάσινγκτον, Η.Π.Α
Πρόκειται για ένα από τα σημαντικότερα εθνικά μνημεία πολέμου στην Αμερική. Το Vietnam War Memorial Wall, είναι αφιερωμένο στη μνήμη όλων εκείνων που έχασαν τη ζωή τους, κατά τη διάρκεια του πολύχρονου και αιματηρού πολέμου στο Βιετνάμ. Ένας φόρος τιμής σε άντρες και γυναίκες που επέδειξαν θάρρος και αυταπάρνηση, πέφτοντας νεκροί στα πεδία των μαχών. Στη μαύρη – από γρανίτη- επιφάνειά του τείχους είναι χαραγμένα περισσότερα από 58.000 ονόματα νεκρών ή αγνοούμενων. Το τείχος έχει σχεδιάσει η Maya Lin.
Belfast Peace Line, Βόρεια Ιρλανδία
Το διαχωριστικό τείχος στην περιοχή του Μπέλφαστ, χτίστηκε για ειρηνευτικούς σκοπούς. Είναι ύψους 6 μέτρων και διαχωρίζει τους Καθολικούς από τους Προτεστάντες, διατηρώντας έτσι την κοινωνική ειρήνη. Αρχικά επρόκειτο για να ένα προσωρινό μέτρο, το οποίο όμως σταθεροποιήθηκε με τον καιρό, όσο τα φράγματα και τα «τεχνητά» εμπόδια επικοινωνίας, άρχισαν να γίνονται μεγαλύτερα και εντονότερα. Η πρόσφατη πρωτοβουλία «γκρεμίσματος» του τείχους προσέκρουσε στις αντιδράσεις της τοπικής κοινωνίας, οπότε το τείχος παραμένει μέχρι σήμερα καυτό θέμα δημόσιου διαλόγου.
«Πράσινη Γραμμή», Κύπρος
Η πράσινη γραμμή είναι το «όριο» μεταξύ ελληνικού νότου και τουρκικού βορρά, στην Κύπρο. Δημιουργήθηκε για πρώτη φορά τον Δεκέμβριο του 1963, μετά από συμφωνία Ελληνοκυπρίων, Τουρκοκυπρίων και Άγγλων, όταν ξέσπασαν οι ταραχές στο νησί. Ονομάστηκε «πράσινη γραμμή», επειδή ο τότε διοικητής των βρετανικών δυνάμεων στην Κύπρο, ο στρατηγός Γιανγκ τη χάραξε με πράσινο μολύβι στον χάρτη. Μετά την τουρκική εισβολή το 1974, επεκτάθηκε και πλέον έχει μήκος πάνω από 300 χιλιόμετρα. Τελεί δε, υπό τον έλεγχο των Ηνωμένων Εθνών. Η «πράσινη γραμμή» καθιστά τη Λευκωσία, τη μόνη διαιρεμένη πρωτεύουσα στον κόσμο. Από το 2003 η λεγόμενη «κυβέρνηση» των Τουρκοκυπρίων αποφάσισε να επιτρέψει τη διέλευση προς τα Κατεχόμενα -έως τώρα έχουν ανοιχθεί πέντε σημεία διέλευσης.
«Eco barriers» Wall, Ρίο ντε Τζανέιρο, Βραζιλία
Πρόκειται για ένα τείχος από μπετόν, του οποίου η ανοικοδόμηση ξεκίνησε το 2009. Τα τείχη περιβάλλουν ουσιαστικά τις φαβέλες της Dona Marta, που απλώνονται στους λόφους του Corcovado, πάνω από το Ρίο ντε Τζανέιρο. Στις φτωχογειτονιές ζουν στοιβαγμένοι σε 1000 κατοικίες, περισσότεροι από 7000 άνθρωποι (με βάση στοιχεία του 2006). Οι αρχές της περιοχής εξακολουθούν να ισχυρίζονται ότι ο ρόλος του τείχους είναι περιβαλλοντικός, καθώς προστατεύει το δάσος, λειτουργώντας σαν τεχνητό εμπόδιο. Υπάρχουν όμως και οι αντίθετες φωνές, που θεωρούν το τείχος ως σύμβολο της ταξικής διαίρεσης, στην ευρύτερη περιοχή της Βραζιλίας. Ένα τείχος διχαστικό, που όπως λένε χωρίζει τις παραγακουπόλεις από τις πλούσιες συνοικίες της περιοχής.
Lennon Wall, Πράγα
Το τείχος του Lennon βρίσκεται στην Τσεχική Δημοκρατία της Πράγας. Αρχικά ήταν ένας συνηθισμένος τοίχος, γρήγορα όμως μετατράπηκε σε πανό διαμαρτυρίας, όπου φοιτητές και νεαρής ηλικίας άτομα, άφηναν το προσωπικό τους στίγμα. Ο τοίχος ασπρίστηκε από την κυβέρνηση το 1998 και πολλοί φοβήθηκαν ότι θα έχανε το νόημά του και την πολιτική απήχηση του, αλλά αυτό δε συνέβη. Οι άνθρωποι συνέχισαν να κάνουν γκράφιτι στον τοίχο. Τα πρώτα μηνύματα που γράφτηκαν, ήταν κυρίως φόρος τιμής στο θρυλικό σκαθάρι. Από το 1988 και εξής, οργισμένοι φοιτητές εκδήλωναν την αντίθεσή τους προς την καθεστηκυία τάξη, με συνθήματα για την αγάπη και την ειρήνη, εμπνευσμένα κυρίως από τους στίχους των τραγουδιών του θρυλικού συγκροτήματος. Οι φοιτητές έγραφαν, ενώ οι αστυνομικές αρχές έσβηναν. Οι φοιτητές όμως δεν πτοούνταν. Μέχρι που οι συγκρούσεις έγιναν οξύτερες και μετατράπηκαν σε άγριες συμπλοκές. Συχνά μάλιστα οι αρχές χρησιμοποιούσαν τον όρο «Lennonism», για να περιγράψουν την παραβατική συμπεριφορά των ατίθασων νεαρών στους οποίους απέδιδαν χαρακτηριστικά όπως αλκοολικοί, ψυχικά διαταραγμένοι, ακοινώνητοι ή «πράκτορες» του δυτικού καπιταλισμού. Το τείχος - μέχρι και σήμερα- συμβολίζει τους αγώνες των νέων για την ελευθερία, αλλά και για ιδανικά όπως η αγάπη και η ειρήνη των λαών.
Πηγή
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου