Η «μούμια που ουρλιάζει» προβλημάτιζε για χρόνια τους ειδικούς. Πρόκειται για μία αρχαία αιγυπτιακή μούμια, που ονομάστηκε έτσι λόγω της έκφρασης του προσώπου της, αφού το στόμα είναι ανοιχτό σε ένα πνιχτό ουρλιαχτό.
Ένα πέπλο μυστηρίου κάλυπτε την εν λόγω μούμια εδώ και 3.000 χρόνια, η οποία ήταν ασυνήθιστη από πολλές απόψεις: τόσο για την ταυτότητα του άντρα στον οποίο ανήκε, όσο και για την έκφραση πόνου στο πρόσωπο, αλλά και της κατάστασης στην οποία βρέθηκε.
Με τα χρόνια αναπτύχθηκαν διάφορες θεωρίες γύρω από την μούμια του «άγνωστου άνδρα Ε», που βρέθηκε σε ένα σύμπλεγμα τάφων στο Deir el-Bahari.
Τώρα οι αρχαιολόγοι πιστεύουν ότι βρήκαν τη λύση του μυστηρίου, δημοσιεύει η Independent. Η ανάλυση DNA των λειψάνων υποδεικνύουν ότι ανήκαν στον πρίγκηπα Pentewere, γιο του φαραώ Ραμσή ΙΙΙ, ο οποίος φέρεται να εμπλεκόταν σε μια συνομωσία για τη δολοφονία του πατέρα του.
Ιστορικά αρχεία δείχνουν ότι ο πρίγκηπας καταδικάστηκε σε θάνατο διά απαγχονισμού για την προδοσία του, κάτι που φαίνεται να αποδεικνύεται και από τα σημάδια γύρω από το λαιμό του.
Η έκφραση πόνου στο πρόσωπο, μάλιστα, εξηγείται από την πιθανότητα όντως να ούρλιαζε τη στιγμή του θανάτου του.
Τα λείψανα θεωρούνται παράξενα και για το λόγο ότι η μουμιοποίηση δεν είχε γίνει με το συνηθισμένο τρόπο. Η μουμιοποίηση είναι μια περίπλοκη διαδικασία, κατά την οποία αφαιρούνται όλα τα εσωτερικά όργανα από το σώμα και κατόπιν αυτό ταριχεύεται προσεκτικά.
Στη συγκεκριμένη περίπτωση, ωστόσο, το πτώμα αφέθηκε να ξεραθεί και τυλίχτηκε με δέρμα προβάτου, αντί για το λινό που χρησιμοποιείτο συνήθως. Τα χέρια και τα πόδια του ήταν δεμένα με δερμάτινα σκοινιά. Ωστόσο, η μούμια βρέθηκε θαμμένη με άλλα μέλη της βασιλικής οικογένειας.
«Δεν ταριχεύτηκε καν, αλλά απλά αφέθηκε να ξεραθεί σε νάτρο και μετά έριξαν ρετσίνι στο ανοιχτό του στόμα» έγραψε η Al Ahram Weekly που έκανε τη δημοσίευση.
«Για τους αρχαίους Αιγυπτίους το να καλύψεις κάποιον με δέρμα προβάτου σημαίνει πως ήταν ακάθαρτος, πως έκανε κάτι κακό στη ζωή του», τονίζει ο Αιγυπτιολόγος και πρώην υπουργός Αρχαιοτήτων, Ζάχι Χαουάς.
Η μούμια πρόσφατα εκτέθηκε στο κοινό στο Αιγυπτιακό Μουσείο του Καΐρου, στο πλαίσιο μιας ειδικής προσωρινής έκθεσης με κομμάτια της συλλογής που δεν έχουν παρουσιαστεί στο παρελθόν.
Το ιστορικό της ανακάληψης της
Μια πολύ ζεστή ημέρα στα τέλη Ιουνίου του 1886, ο Gaston Maspero, επικεφαλής της Αιγυπτιακής Υπηρεσίας Αρχαιοτήτων, ήταν απασχολημένος με τις μούμιες των 40 βασιλιάδων και βασιλισσών που είχαν ανακαλυφθεί λίγα χρόνια νωρίτερα, το 1881, κοντά στην Κοιλάδα των Βασιλέων.
Η ανακάλυψη των τάφων στην κοιλάδα Deir El Bahri, σε απόσταση 480 χιλιομέτρων νοτίως του Καΐρου, είχε αποδώσει εντυπωσιακά και άφθονα ευρήματα. Κρυμμένοι από τον υπόλοιπο κόσμο επί αιώνες, βρίσκονταν εκεί ορισμένοι από τους μεγάλους αιγυπτίους φαραώ, όπως ο Ραμσής ο Μέγας και ο Τούθμωσις Γ'. Ωστόσο, μεταξύ των μελών της βασιλικής οικογένειας υπήρχε και ένα απλό φέρετρο χωρίς διακόσμηση, που δεν προσέφερε ενδείξεις για την ταυτότητα του αποθανόντος.
Ο Maspero, ο οποίος αντιλήφθηκε εξαρχής ότι βρισκόταν μπροστά σε έναν απροσδόκητο γρίφο, εξεπλάγη ακόμη περισσότερο μόλις άνοιξε το φέρετρο.
Μέσα σε αυτό, τυλιγμένη με το δέρμα προβάτου ή γίδας, βρισκόταν η σορός ενός νεαρού άνδρα, στο πρόσωπο του οποίου είχε αποτυπωθεί κάτι πραγματικά συγκλονιστικό: η κραυγή που είχε προκαλέσει ένας κατά τα φαινόμενα έντονος πόνος ελάχιστα πριν επέλθει ο θάνατος. Αξίζει να σημειωθεί ότι για τους αρχαίους Αιγυπτίους η κάλυψη της σορού με δέρμα προβάτου σήμαινε ότι ο αποθανών είχε πράξει κάτι κακό στη ζωή του. Επιπλέον, τα χέρια και τα πόδια του νεκρού ήταν τόσο στενά δεμένα, ώστε τα σημάδια είχαν παραμείνει στα οστά του.
Ποιος θα μπορούσε να είναι αυτός ο άνδρας που ούρλιαζε, που υπέφερε; Ποιος ήταν ο μυστηριώδης «Άνθρωπος Ε», όπως ονομάστηκε ο νεκρός εν αγνοία του πραγματικού του ονόματος; Η αυτοψία που πραγματοποιήθηκε από ιατρούς το 1886, παρουσία του Maspero, δεν απέδωσε κάτι ουσιαστικό επί του προκειμένου.
Ένας από τους ιατρούς, ο Daniel Fouquet, διατύπωσε την άποψη ότι ο «Άνθρωπος Ε», που δεν είχε υποβληθεί στην παραδοσιακή διαδικασία ταρίχευσης, είχε δηλητηριαστεί. Μάλιστα, έκανε λόγο στην έκθεσή του για τους τελευταίους σπασμούς, τις τελευταίες συσπάσεις εξαιτίας του φρικτού πόνου, την έκφραση αγωνίας που ήταν δυνατόν να δει κανείς αποτυπωμένη στο πρόσωπο του νεκρού ύστερα από χιλιάδες χρόνια.
Δεν ήταν λίγες οι εικασίες που διατυπώθηκαν στη συνέχεια από τους ειδικούς. Μερικοί ισχυρίστηκαν ότι ο «Άνθρωπος Ε» ήταν γιος του Ραμσή Γ', ο οποίος είχε επιδείξει προδοτική συμπεριφορά και είχε εμπλακεί σε ένα πραξικόπημα για να απομακρύνει τον πατέρα του από το θρόνο. Άλλοι θεώρησαν ότι ήταν ένας αιγύπτιος κυβερνήτης που είχε αποβιώσει στο εξωτερικό και είχε μεταφερθεί στην πατρίδα του, προκειμένου να ενταφιαστεί. Κάποιοι άλλοι πάλι υποστήριξαν ότι η αντισυμβατική μουμιοποίηση που είχε εφαρμοστεί στην περίπτωση του «Ανθρώπου Ε» φανέρωνε ότι δεν ήταν Αιγύπτιος, αλλά μέλος μιας αντίπαλης χεττιτικής δυναστείας, που είχε πεθάνει επί αιγυπτιακού εδάφους.
Μέχρι σήμερα φαινόταν ότι η αληθινή ταυτότητα τής υπό εξέταση μούμιας θα παρέμενε διά παντός ένα μυστήριο.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου