Ενσυναίσθηση: Η άγνωστη δύναμη της επικοινωνίας.

Ίσως να φοβίζει λίγο η λέξη. Ακούγεται περίπλοκη ως έννοια, μπορεί και λίγο να μας μπερδεύει αλλά ενδέχεται η εφαρμογή της στην καθημερινότητά μας να φέρει τεράστια αλλαγή στις διαπροσωπικές επαφές μας.


Ενσυναίσθηση είναι η σπάνια αρετή να μπορείς να αντιλαμβάνεσαι με βιωματικό τρόπο τα προβλήματα των άλλων ακόμα και αν εκ πρώτης όψεως δεν σε αγγίζουν ούτε σε αφορούν. Οι γιατροί για παράδειγμα καλούνται να να διαγνώσουν έγκαιρα και να αξιολογήσουν εμπειρίες πόνου που οι ίδιοι ίσως δεν βιώσουν ποτέ.

Γιατί τα λέω όλα αυτά; Το χάσμα γενεών, ο διαχωρισμός σε κοινωνικές τάξεις, η απάθειά μας απέναντι σε τρομερά φαινόμενα που συμβαίνουν γύρω μας αλλά και ακόμα και το πρόβλημα στην εκπαίδευση, όλα αυτά, συνδέονται με την έλλειψη ενσυναίσθησης.

Μετά από κάποιες διαλέξεις στο πανεπιστήμιο, αν και θεωρητικές, με βοήθησαν να κατανοήσω ότι αυτό ακριβώς είναι που λείπει στην σημερινή κοινωνία. Από τότε έχω παρατηρήσει ότι ακόμα και "καλοί" και δημιουργικοί άνθρωποι έχουν συχνά έλλειψη ενσυναίσθησης, σε βαθμό που δεν γνωρίζουν ότι αποτελούν και οι ίδιοι μέρος του προβλήματος που τους ενοχλεί.

Ένα πολύ κλασσικό παράδειγμα είναι το λεωφορείο. Όταν υπάρχει μεγάλη κίνηση στο κέντρο της Αθήνας, όσοι είναι έξω πάντα φωνάζουν "κάντε χώρο να περάσουμε" και όσοι είναι μέσα στην πλειοψηφία (δυστυχώς) δεν πηγαίνουν προς το κέντρο για περάσει ο κόσμος. Το ίδιο και στο μετρό τις ώρες αιχμής. Αυτό είναι ένα φαινόμενο που ζω καθημερινά και δεν δικαιολογείται ειδικά στο μετρό όπου υπάρχουν μεγάλοι κενοί χώροι πολύ συχνά ακόμα και τις ώρες αιχμής. Ο καθένας σκέφτεται μόνο τον εαυτό του (με λίγες εξαιρέσεις).
Ένα δεύτερο παράδειγμα είναι ότι όταν είμαστε μαθητές όλοι συμφωνούμε σε τι δεν θέλουμε από έναν καθηγητή να μας κάνει. Όταν όμως γινόμαστε καθηγητές ξεχνούμε και θεωρούμε υπερβολικά τα σχόλια των μαθητών.
Είμαι πεπεισμένος πως η ενσυναίσθηση είναι αρετή που περνάει από την σφαίρα της ορθής σκέψης. Επομένως μπορεί να διδαχθεί σε όλες τις βαθμίδες εκπαίδευσης. Να διδαχθούμε όλοι με θεωρίες αλλά και με παραδείγματα ότι προσωπικό μας όφελος περνάει ΟΠΩΣΔΗΠΟΤΕ μέσα από το κοινωνικό μακροπρόθεσμο όφελος. Από εκεί ξεκινούν όλα, ακόμα και η διαγενειακή δικαιοσύνη. Το "Social Question" που αναφέρει ο Bill, μπορεί με αυτόν τον τρόπο να προσεγγισθεί ολοκληρωμένα.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου