Όταν τη δεκαετία του '70 ο Μεξικανός ανθρωπολόγος Santiago Genovés θέλησε να διερευνήσει τη σύνδεση ανάμεσα στο «κυνήγι» της γυναικείας σεξουαλικότητας και τη βία, αποφάσισε να κάνει το μεγαλύτερο ανθρωπολογικό πείραμα της ζωής του. Μέσα από αυτό ήθελε να βρει το κλειδί που ξεκλειδώνει τους μηχανισμούς της βίας και να το χρησιμοποιήσει για να την κλειδώσει μία και καλή στα ενδότερα του ανθρώπινου εγκεφάλου.
Έτσι, ναύλωσε ένα σκάφος, το «Acali», και με αυτό σκόπευε να διασχίσει τον Ατλαντικό, φτάνοντας στις Κανάριες Νήσους. Σε αυτό το ταξίδι δεν θα ήταν όμως μόνος, αλλά θα είχε για συνταξιδιώτες του μία ομάδα 10 ελκυστικών ανθρώπων. Για να βρει τα «πειραματόζωά» του, ο Genovés έβαλε αγγελίες σε διεθνείς εφημερίδες, και διάλεξε ένα πλήρωμα με ανθρώπους διαφορετικών εθνικοτήτων και θρησκειών, δημιουργώντας ουσιαστικά μια μικρογραφία του κόσμου.
Μεταξύ των πέντε γυναικών και πέντε ανδρών ήταν ένας Ιάπωνας φωτογράφος, ένας ιερέας από την Αγκόλα, ένας Γάλλος δύτης, μια καπετάνιος από τη Σουηδία, ένας Ισραηλινός γιατρός και μια σερβιτόρα από την Αλάσκα που διέφυγε από έναν καταπιεστικό σύζυγο. Μάλιστα έβαλε τις γυναίκες του πληρώματος επικεφαλής, υποστηρίζοντας την ισότητα των φύλων. Καπετάνιος ήταν η Maria Björnstam και γιατρός του πλοίου η Edna Reves. Στους άντρες δόθηκαν θέσεις με περισσότερο χειρωνακτικά καθήκοντα. «Αναρωτιέμαι αν η τοποθέτηση γυναικών σε διοικητικές θέσεις θα οδηγήσει σε περισσότερη ή λιγότερη βία», ανέφερε ο Genovés, συμπληρώνοντας: «Ίσως οι άντρες εκνευριστούν με γυναίκες επικεφαλής και προσπαθήσουν να καταλάβουν την εξουσία».
Οι πέντε γυναίκες και οι πέντε άντρες που επιλέχθηκαν θα αποτελούσαν τη δεκάδα του «Peace Project», που αργότερα όμως ονομάστηκε από τον παγκόσμιο τάμπλοιντ Τύπο της εποχής «Sex Raft». Το πλοίο της αγάπης που οραματίστηκε όμως, μόνο αυτό δεν ήταν, καθώς όσο περνούσαν οι μέρες οι καταστάσεις έφεραν στα όρια τους τους ταξιδιώτες του «Sex Raft», με πρώτο και καλύτερο τον ίδιο τον εγκέφαλο του ταξιδιού.
Στις 13 Μαΐου του 1973 το Acali άνοιξε πανιά. Όλες οι λεπτομέρειες της διαβίωσης της περίεργης αυτής ομάδας είχαν ήδη σχεδιαστεί από τον Genovés.
Κατά τη διάρκεια του ταξιδιού των 101 ημερών, ο Genovés έγραψε πάνω από χίλιες σελίδες με παρατηρήσεις σχετικά με τη ζωή εν πλω. Επιπλέον, οι συμμετέχοντες συμπλήρωσαν 46 ερωτηματολόγια, στα οποία έδωσαν συνολικά 8.079 απαντήσεις σε τόσο ποικίλα θέματα όπως οι σχέσεις στο πλοίο, η σεξουαλική συμπεριφορά, η θρησκεία, η επιθετικότητα και τα ζητήματα ηθικής.
Στην αρχή, οι άνθρωποι ήταν λίγο επιφυλακτικοί. Κανείς δεν ήθελε να αποκαλύψει τις αδυναμίες του. Το πρώτο μεγάλο πρόβλημα ήταν η τουαλέτα που ήταν μια τρύπα πάνω από τα κύματα στην ανοιχτή θάλασσα, και όσοι ήθελαν να την χρησιμοποιήσουν έπρεπε να το κάνουν μπροστά στα μάτια των υπολοίπων. Μετά από ένα δεκαπενθήμερο, η ομάδα είχε αποκτήσει αρκετή οικειότητα, ώστε να μιλάει ο ένας στον άλλο άνετα, ενώ παράλληλα εκτελούσαν τα καθήκοντά τους.
Οι τριβές όμως μεταξύ των συμμετεχόντων στο πείραμα δεν άργησαν να ξεκινήσουν. Τα περισσότερα προβλήματα ξεκίνησαν από την κατανομή των καθηκόντων. Σύντομα ο τρομοκρατικός τόνος της φωνής της καπετάνιου άρχισε να σπάει τα νεύρα των υπολοίπων. Η Aischa, που ήταν από την Αλγερία, απέφευγε τα καθήκοντά της σε τέτοιο βαθμό, που κέρδισε με το σπαθί της το ψευδώνυμο «ο τουρίστας». Η κατάθλιψη και η φιλαρέσκεια της Γαλλίδας Sofia και το γεγονός ότι χρειαζόταν περισσότερο από μία ώρα κάθε πρωί για να ετοιμαστεί εξόργιζε τους υπόλοιπους. Την ίδια στιγμή η κακοσμία του ιερέα που συμμετείχε στο πείραμα ήταν αφόρητη.
Μετά από δύο εβδομάδες, ο Genovés αναρωτήθηκε πόσο σεξ γίνεται τελικά στο πλοίο. «Όχι πολύ», ήταν η απάντηση. Όποιος ήθελε να κάνει σεξ, θα έπρεπε να το κάνει μπροστά σε όλους ή να ψάξει να βρει λίγη ιδιωτικότατα στη διάρκεια της νύχτας. Ο Ιάπωνας φωτογράφος Komico σύναψε ερωτική σχέση με μια Αμερικανίδα. Ο Genovés τους είχε δει να κάνουν έρωτα υπό το φως του φεγγαριού στην καμπίνα. Ο ίδιος είχε αποκτήσει οικειότητα με τη Sofia. Μετά από ένα μήνα, ο Genovés κατέγραψε στο ημερολόγιό του ότι είχε αναπτυχθεί ένα «φιλελεύθερο και υγιές αλλά τελικά μάλλον κενό αίσθημα συντροφικότητας».
Μετά από επτά εβδομάδες, το πλήρωμα Acali έπαιξε το παιχνίδι της «αλήθειας». Ο καθένας ρώτησε ένα άτομο της επιλογής του τέσσερις ερωτήσεις γραπτώς και στη συνέχεια οι απαντήσεις διαβάστηκαν ανώνυμα μπροστά σε ολόκληρη την ομάδα. Κάποιος ρωτήθηκε: «Θα ήθελες να κοιμηθείς με μια γυναίκα από το πλήρωμα;» κι απάντησε: «Αν αρέσω σε κάποια, τότε δεν θα έλεγα όχι». Κάποιος άλλος όμως ρωτήθηκε γιατί είναι «διπρόσωπος», αντιτείνοντας με ένταση τον κακό χαρακτηρισμό για το πρόσωπό του.
Μετά από 13 εβδομάδες, δύο από τις γυναίκες της ομάδας πρότειναν ότι ένας άνδρας και μια γυναίκα θα πρέπει να μένουν μόνοι στην καμπίνα μαζί για μια ώρα για διάστημα 5 ημερών. Η πρόταση απορρίφθηκε, αλλά ο Genovés αναγνώρισε την ανάγκη των ανθρώπων να έχουν κάποιο χρόνο για τον εαυτό τους και έτσι πρότεινε πέντε τυχαία ζευγάρια να μπορούν να έχουν την ευκαιρία να πηγαίνουν στα πέντε σημεία του πλοίου που μπορούσαν να έχουν ιδιωτικότατα για κάποιες ώρες. Μια διάθεση μεγάλης προσδοκίας εξαπλώθηκε μέσα από το σκάφος. Γρήγορα όμως άρχισε να εξαπλώνεται κι ένα κλίμα χυδαιότητας. Ο Genovés έγραψε στο ημερολόγιό του: «Είμαι λίγο απογοητευμένος. Το πνευματικό επίπεδο πέφτει μέσα στο πλοίο».
Μετά τα γεγονότα άρχισαν να συμβαίνουν με καταιγιστικούς ρυθμούς. Ο Ιάπωνας της παρέας προσπάθησε να πηδήξει στη θάλασσα. Μισούσε τις φωτογραφίες που έβγαζε, είχε πρόβλημα στη συναναστροφή του με τους άλλους και τον απέρριψε η ερωμένη του, η Aischa.
Το μεγάλο κρασ – τεστ ήταν όμως μια θύελλα στην οποία έπεσε το πλοίο -που δεν ήταν πια και τόσο... της αγάπης - και ξεσήκωσε θύελλα αντιδράσεων στο πλήρωμά του. Το Acali θα έπρεπε να περάσει μέσα από έναν τυφώνα. Αν και όλοι είχαν πανικοβληθεί η έμπειρη καπετάνιος που βρισκόταν στο πηδάλιο προσπαθούσε να χειριστεί την κατάσταση, όταν ο ίδιος ο Genovés έκανε «πραξικόπημα» εναντίον της και πήρε τον έλεγχο του πλοίου από την Björnstam γιατί θεώρησε ότι θα τα καταφέρει καλύτερα από εκείνη. Εκείνος όμως πανικοβλήθηκε με αποτέλεσμα να θέσει σε κίνδυνο τη ζωή όλων των υπολοίπων. Η Björnstam τελικά επανακατέλαβε το τιμόνι του πλοίου, οι υπόλοιποι επιβάτες του πλοίου εξεγέρθηκαν όμως και κρατώντας μαχαίρια κινήθηκαν εναντίον του ανθρωπολόγου, απειλώντας τον να τον σκοτώσουν.
Ο Genovés απομονώθηκε στην καμπίνα του, πέφτοντας σε κατάθλιψη. «Ο μόνος που τελικά έδειξε σημάδια επιθετικότητας ήμουν τελικά εγώ, προσπαθώντας να ελέγξω τους πάντες, ακόμη και τον ίδιο μου τον εαυτό», δήλωσε αργότερα.
Ήταν λοιπόν το «Peace Project» μια αποτυχία; Στα αλήθεια ήταν μια μεγάλη επιτυχία, παρόλο που ο ανθρωπολόγος δεν μπορούσε να το δει. Είχε επικεντρωθεί στη βία και την επιθετικότητα και την είχε μέσα στα χέρια του.
Ξεκίνησε να μελετήσεις εκείνους που είχαν βίαια συμπεριφορά και κατέληξε ο ίδιος να γίνει εκείνοι.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου