Οι δεινόσαυροι είχαν φτερά

Η ανακάλυψη ενός απολιθώματος ηλικίας 150 εκατ. ετών αφήνει να εννοηθεί ότι τα φτερά στους δεινόσαυρους ήταν πολύ πιο διαδεδομένα από ό,τι πιστεύαμε έως σήμερα.





Ετσι, αν ο Σπίλμπεργκ ξαναγύριζε τη διάσημη ταινία του «Τζουράσικ Παρκ», μια αλλαγή που θα έπρεπε να κάνει, θα ήταν να προσθέσει φτερά στους δεινόσαυρούς του, καθώς η νέα έρευνα έρχεται να ενισχύσει ακόμη περισσότερο τις ενδείξεις, που πλέον αγγίζουν τη βεβαιότητα, ότι όλοι οι δεινόσαυροι είχαν κάποτε φτερά στο σώμα τους - ή μπορούσαν να βγάλουν.

Ετσι, οι εικόνες στα παιδικά βιβλία, ή όπου αλλού, ίσως πρέπει να ξανασχεδιαστούν, για να δείχνουν πλέον τους δεινόσαυρους κάπως πιο χνουδωτούς. Βέλγοι, Ρώσοι, Γάλλοι και Βρετανοί ερευνητές με επικεφαλής τον παλαιοντολόγο Πασκάλ Γκοντεφρουά του Βασιλικού Βελγικού Ινστιτούτου Φυσικών Επιστημών, που έκαναν τη σχετική δημοσίευση στο Science, σύμφωνα με το ΒΒC, το New Scientist και το βρετανικό «Γκάρντιαν», ανακάλυψαν στην όχθη του ποταμού Ολόφ της Σιβηρίας τα απολιθώματα ενός μικρού φυτοφάγου δεινόσαυρου, μήκους ενάμισι μέτρου, που έμοιαζε με γιγάντιο κοτόπουλο χωρίς ράμφος. Το σώμα του ήταν σκεπασμένο με φτερά, αλλά δεν μπορούσε να πετάξει. Ο δίποδος δεινόσαυρος, που ονομάστηκε Kulindadromeus zabaikalicus, είχε μακριά ουρά, μεγάλα πίσω πόδια, κοντά χέρια και πέντε δυνατά δάχτυλα σε αυτά. Οι ερευνητές βρήκαν στην ίδια περιοχή πολλά κρανία και άλλα οστά του ίδιου είδους.



Ενώ έως τώρα οι επιστήμονες πίστευαν ότι μόνο οι πρώιμοι σαρκοβόροι δεινόσαυροι είχαν φτερά, μετά και τη νέα ανακάλυψη τείνουν πλέον να πιστέψουν ότι όλοι ή σχεδόν όλοι οι δεινόσαυροι είχαν φτερά, τουλάχιστον όσοι ζούσαν πριν από περίπου 150 έως 160 εκατ. χρόνια. Τώρα αποκαλύπτεται ότι φτερά είχαν και οι φυτοφάγοι δεινόσαυροι (σε αυτή την κατηγορία ανήκουν ο Τρικεράτωψ, ο τεράστιος Στεγόσαυρος κ.ά.). Τα επόμενα χρόνια, αρκετοί δεινόσαυροι, καθώς εξελίχτηκαν, έχασαν τα φτερά τους ολικώς ή μερικώς.


Ζεστό σώμα και επίδειξη

Οι παλαιοντολόγοι εκτιμούν ότι τα φτερά χρησίμευαν στους αρχαίους δεινόσαυρους όχι τόσο για να πετούν, όσο για να διατηρούν ζεστό το σώμα τους, αλλά και για λόγους επίδειξης στο άλλο φύλο (όπως τα σημερινά παγώνια). Χάρη στη θερμομόνωση των φτερών, οι δεινόσαυροι θα μπορούσαν να λειτουργήσουν σε πιο κρύα περιβάλλοντα και τις νύχτες. Οταν όμως το σώμα τους μεγάλωσε υπερβολικά, τα φτερά αυτά μετατράπηκαν από πλεονέκτημα σε μειονέκτημα, ζεσταίνοντάς τους υπερβολικά, γι’ αυτό σε μεγάλο βαθμό απαλλάχτηκαν από αυτά.

Τα σημερινά πουλιά εξελίχτηκαν πολύ αργότερα από μία κατηγορία σαρκοβόρων δεινοσαύρων. Το αξιοσημείωτο, όπως είπε ο Βέλγος επιστήμων, είναι ότι τα φτερά στον σιβηρικό δεινόσαυρο ανήκουν σε ένα είδος που απέχει πολύ, εξελικτικά, από εκείνη την ομάδα που γέννησε τα πουλιά. Ουσιαστικά είναι η πρώτη φορά που ανακαλύπτονται φτερά σε δεινόσαυρο, ο οποίος δεν σχετίζεται εξελικτικά με τα μετέπειτα πουλιά. Αυτό ακριβώς οδηγεί στην εκτίμηση ότι τελικά τα φτερά ήταν πολύ περισσότερο διαδεδομένα από ό,τι πίστευαν έως τώρα οι επιστήμονες.



Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου