Σκοπός, να καταλάβουμε τι συμβαίνει όταν παρατηρούμε ακτίνες φωτός από μακρινές μαύρες τρύπες που καταβροχθίζουν άτυχα άστρα.
Όταν λοιπόν ένα άστρο περνά επικίνδυνα κοντά από μία μαύρη τρύπα, η βίαιη παραμόρφωσή του είναι πολύ γρήγορη. Το τεράστιο βαρυτικό πεδίο της μαύρης τρύπας αρχίζει να παραμορφώνει και να διαλύει το άστρο, με τις βαρυτικές δυνάμεις να εξαναγκάζουν την ύλη του άστρου να απλωθεί στο χώρο.
Στο χειρότερο σενάριο δεν υπάρχει διαφυγή και η μαύρη τρύπα διαλύει εντελώς το άστρο καταβροχθίζοντας την ύλη του. Αλλά δε συμβαίνει αυτό κάθε φορά, καθώς έχει παρατηρηθεί πως μερικά άστρα επιβιώνουν από αυτή τη συνάντηση.
Η ομάδα ερευνητών του Max Planck Institute for Astrophysics στη Γερμανία, δημιούργησε στον υπερυπολογιστή έξι εικονικές μαύρες τρύπες με μάζες μεταξύ 100.000 και 50 εκατομμύρια φορές τη μάζα του Ήλιου. Κάθε μία από αυτές τις μαύρες τρύπες είχε μία συνάντηση με 8 κύριους τύπους άστρων με μάζες από 0.15 έως 10 φορές αυτή του Ήλιου.
Το αποτέλεσμα οδήγησε στο συμπέρασμα πως αυτό που ήταν καθοριστικό για την επιβίωση του άστρου ήταν η αρχική πυκνότητά του.
Όσο πιο πυκνό το άστρο, τόσο πιο πιθανό ήταν να επιβιώσει από ένα πέρασμα κοντά σε μία μαύρη τρύπα. Συγκεκριμένα, τα 4 από τα 8 άστρα επιβίωσαν, αλλά η μάζα δεν ήταν ο καθοριστικός παράγοντας αφού επιβίωσαν για παράδειγμα άστρα με 0.15, 0.3, 0.7 και 1 φορές τη μάζα του Ήλιου, ενώ δεν επιβίωσαν άστρα με 0.4, 0.5, 3 και 10 φορές τη μάζα του Ήλιου. Έτσι, η διαφορά μεταξύ επιβίωσης και καταστροφής εξαρτάται από την εσωτερική πυκνότητα του άστρου.
Τέτοιου είδους προσομοιώσεις θα βοηθήσουν τους αστρονόμους να δημιουργήσουν μία καλύτερη εικόνα αυτών των καταστροφικών γεγονότων που συμβαίνουν σε γαλαξίες εκατομμύρια έτη φωτός μακριά.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου